..๏ สิ้นแสงดาวพราวนภาจันทราผ่อง ไยหม่นหมองทั่วหล้าเวหาหน จึ่งเดียวดายในภวังค์ด้วยกังวล พลันจำนนความเหงารุกเร้าใจ ครั้นหอมหวนรัญจวนใจในคืนเหงา ลมแผ่วเบาพัดพามาจากไหน กลิ่นราตรีที่หอมรายล้อมใจ เพื่อผู้ใดใครเหงาความเศร้ามี ดอกงดงามยามแย้มแฉล้มขาว ฤๅเดือนดาวเจิดจรัสสิ้นรัศมี แล้วร่วงหล้ามาประดับกับโลกีย์ เป็นราตรีหอมกรุ่นละมุนมาน จากแดนดินถิ่นเหย้าสุดเศร้าโศก ประโลมโลกจนใจใคร่เรียกขาน แล้วคร่ำครวญหวนหามาเนิ่นนาน กี่รัตติกาลผ่านพ้นจนแรมรา หอมอบอุ่นกรุ่นกลิ่นบ่สิ้นสร่าง แม้นอ้างว้างเปลี่ยวเหงาเศร้านักหนา แม้นร่วงโรยโปรยหล่นบนพสุธา ความโศกาเสมือนหอมยอมอาลัย ? ดอกเจ้าลอยคล้อยคลาดทั้งหวาดหวั่น กลิ่นเจ้านั้นเดินทางอย่างไกลใกล้ ยามราตรีที่หม่นจนเหงาใจ ดั่งผู้ใดพลัดพรากฝากถ้อยคำ หอมราตรีบ่สิ้นถวิลหา รำเพยพาอาลัยในคืนค่ำ โอ้ราตรีหมองหม่นจนจดจำ ยังครวญคร่ำทุกคราเมื่อราตรี กลิ่นของเจ้าดังอาชญาพาหวั่นไหว แม้นใกล้ไกลหอมถวิลทุกถิ่นที่ หอมจนหวนคำนึงถึงคนดี ว่าคืนนี้เปลี่ยวเหงาเศร้าโศกา จึงวอนขอต่อฟ้านภาสวรรค์ เพื่อจอมขวัญได้ประจักษ์ตระหนักว่า หอมราตรีกี่ครั้งยังร้างรา ยังบ่สิ้นสิเนหาทุกราตรี ๚ะ๛
27 ธันวาคม 2549 08:37 น. - comment id 640322
ดอกราตรี ดอกนี้ ใยทุกข์โศก เป็นเพราะโลก ไม่เที่ยงแท้ ใช่ไหมนี่ ธรรมดา โลกีย์นั้น ล้วนเหตุมี อย่าหมองศรี ทำใจเถิด จะสบาย
27 ธันวาคม 2549 09:14 น. - comment id 640354
ดอกแก้วกลิ่นโศก .. มีความหลังกับดอกราตรีชนิดนี้เหมือนกัน .. เมื่อก่อนจะปลูกไว้ริมรั้วบ้าน ริมระเบียงห้องนอน .. กลางคืนไม่ค่อยได้กลิ่นหรอกเพราะหลับอุตุ .. ตื่นมาตอนเช้ามืดหน่อย กลิ่นจะอบอวลหอมตลบ .. แต่ตอนนี้รื้อทิ้งหมดแล้ว เปลี่ยนมาเป็นโมกแทน .. ได้กลิ่นดอกแก้วทีไร เป็นน้ำหูน้ำตาทุกที ทีนี้รู้ยังทำไมเด๋วนี้กีกี้ตื่นเที่ยง .. เพราะไม่อยากได้กลิ่นดอกราตรีที่ยังตกค้างในตอนเช้างัยเล้า ..
27 ธันวาคม 2549 09:47 น. - comment id 640366
หอมหวนชวนหลงไหลในราตรี...
27 ธันวาคม 2549 10:22 น. - comment id 640383
27 ธันวาคม 2549 12:11 น. - comment id 640408
มาชมดอกราตรีค่ะ
27 ธันวาคม 2549 12:19 น. - comment id 640418
ดอกชมพูภูคาแวะมาแอ่วค่ะ ไม่รู้ความหอมจะพอสูสีหรือเปล่า เพราะไม่เคยมีใครไปดมแล้วมาบอกซ้ากที
27 ธันวาคม 2549 12:23 น. - comment id 640421
(ความจริงตั้งใจมาต่อกลอนพี่อิมนะครับ แต่พอดีอ่านเจอเมนท์พี่กี้อ่ะสิ ซึ้งสลายเลย)
27 ธันวาคม 2549 13:41 น. - comment id 640442
ดอกราตรีเอย.. เจ้าเมินเฉย.. ไม่ว่าราตรีนี้ หรือราตรีไหน .. .. จักกล่าวถ้อย ..เจ็บช้ำ.. ยากทำใจ .. .. จากวันนี้.. หลงเหลือสิ่งใด .......ให้จดจำ .. .. เหลือเพียงกลิ่นหอม.. .. .. เพียงดมดอม.. ..ใจรัญจวน.... เผลอครวญคร่ำ .. .. ราตรีนี้.. หลง..เพ้อพร่ำ.. .....เพียงรำพัน .. .. ดอกราตรี.... ของใครกัน..??? ....ฉันขอจอง.. .. .. ขอเพียงเจ้าราตรี หอมนาน...... ดุจความดี.....
27 ธันวาคม 2549 13:45 น. - comment id 640444
เพลงไพเราะ กลอนงดงามมากเลยค่ะ ไม่กล้าต่อกรด้วยเลยอ่ะค่ะ
27 ธันวาคม 2549 16:11 น. - comment id 640510
โอ้เจ้าดอกราตรีแต้มสีหม่น ยามทุกข์ทนเจ้ายืนหยัดมิหวั่นไหว เมื่อแสงแห่งดาราเริ่มพิไล ก็รู้ว่าใกล้เวลาของฉันแล้ว สวัสดีครับ ท่านน้าอัลมิตรา มายลดอกราตรีครับ
27 ธันวาคม 2549 18:57 น. - comment id 640594
ได้อ่านกลอน ก็นึกออกเลยว่ากลิ่นดอกราตรีเป็นเช่นไร แต่วันนี้ไม่สามารถที่จะโต้ตอบเป็นกลอนได้เนื่องจากไม่ได้นอนเต็มที่มาหลายคืนแล้ว นับตั้งแต่คืนที่นั่งคิดตัวเลขเลย..มีงานมาตลอด คนว่าง กลายเป็นคนไม่ว่างไปโดยปริยาย ตอนนี้มึน และมึนมาก ...ตาจะไม่ลืมแล้ว..
27 ธันวาคม 2549 19:39 น. - comment id 640622
ได้เห็นดอกราตรีก็คราวนี้เอง แต่ความหอมหวนรัญจวนใจในคืนเหงาจะเป็นเช่นไรกัน หากปราศจากเสียงเพลงประโลมใจ .. หยุดบรรเลงเสียทีเถิดเสียงเพลง เราเศร้าสร้อยเหลือเกินแล้ว ..
27 ธันวาคม 2549 20:01 น. - comment id 640648
เดินตามกลิ่นดอกราตรีมาค่ะ...แต่หน้าบ้านกุหลาบ ปลูกดอกแก้วค่ะ..
28 ธันวาคม 2549 09:05 น. - comment id 640865
สวัสดีปีใหม่พุทธศักราช๒๕๕o จาก.. ดวงใจพุดไพร..สาวบ้านนา ถึง... ทุกดวงใจ.. ในร่มรักเรือนไทยเรือนทอง แห่งมิ่งมิตรน้องพี่..ผองเราค่ะ ....................... ด้วยมิอาจอยู่ใกล้กันวันปีใหม่ จึง..ส่งใจ มามอบให้เป็นของขวัญ พร้อม.. ขอบคุณปีเก่าให้*เราได้พบกัน(ได้รักกัน) สำหรับ*ขวัญ*ปีไหนไหน..ไม่ลืมคุณ...ค่ะ ด้วยรักและซาบซึ้งใจตลอดมาค่ะ
28 ธันวาคม 2549 10:58 น. - comment id 640909
ลำนำเพลงที่บ่งบอกถึงความรู้สึกของผู้หญิงคนหนึ่ง ค่ำคืนที่อบอวลไปด้วยกลิ่นหอมของดอกราตรีสีขาว ความหม่นหมองที่ครอบคลุมไปทั่วม่านรัตติกาล การรอคอย ที่ไม่อาจรู้ว่า .. เมื่อใดจักสมหวัง ดึ ก ดื่ น คื น นี้ . . ก็ เ ธ อ อ ยู่ แ ห่ ง ห น ไ ห น .. อี ก กี่ คื น ไ ม่ รู้ . . ที่ ยั ง ค ง ต้ อ ง ฝั น เ ฝ้ า ร อ ไ ป อ ย่ า ง นี้ . . ช่างเป็นบทเพลงที่สะกิดอารมณ์ของเราให้เศร้าสร้อยตามไปด้วย ฤๅเป็นเพราะ .. เราเอง ก็เป็นอีกหนึ่งในผู้ที่จมอยู่ในห้วงทุกข์นั้นด้วย .. ................ คุณเปเป้ซัง .. ยามราตรีกลิ่นกรุ่นละมุนหอม ยามสายย่อมโรยราธรรมดานี่ หากแต่รักล้วนมากมายในฤดี กลับทวีมวลทุกข์มารุกราน คุณกีกี้ .. คืนที่เขียนกลอนชุดนี้ เป็นคืนที่ต้องสะสางงานบางอย่างให้แล้วเสร็จ มีช่วงหนึ่งที่เกิดความติดขัดในด้านความนึกคิด จึงออกไปที่ระเบียงของห้องนอน ลมหนาวปะทะผิวกายพร้อม ๆ กับกลิ่นหอมอ่อน ๆ ของดอกราตรี อัลมิตรายืนปรับอารมณ์อยู่สักพัก จึงเดินกลับมาที่โต๊ะหนังสืออีกครั้ง พร้อม ๆ กับนึกเนื้อเพลงดอกราตรีไปด้วย .. นึกแล้ว จึงเปิดเพลง จากนั้นก็ใช้เวลาสักพักในการเขียนความรู้สึกบางอย่างถ่ายทอดผสมผสานเพลงลงไป ยังคงมีงานเอกสาร ที่วางกองบนโต๊ะ แต่คราวนี้ อัลมิตราก็ไม่ได้ติดขัดในด้านความคิดอีกแล้ว จึงทำงานไปเรื่อย ๆ กว่าจะเรียบร้อย ฟ้าก็ใกล้สาง .. ก่อนที่จะจัดการให้ตนเองได้พักผ่อนสักเล็กน้อยเพื่อที่ว่าจะได้เริ่มต้นในวันทำงานอย่างไม่ง่วงเหงา อัลมิตราก็ไปยังระเบียงของห้องนอนอีกหน .. .. ขอบคุณที่ราตรีอยู่เป็นเพื่อนเราในยามราตรี .. ..ขอบคุณที่ราตรีไม่ปล่อยร้างเราในยามราตรีเหมือนบางใคร .. คุณมะกรูด .. :) ขอบคุณค่ะ ที่แวะมาเยือน คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. จะให้ทำประการใดกับดอกไม้สามดอกนี้ คุณแม่มดใจร้าย .. หอมแบบเศร้า ๆ นะ คุณชมพูภูคา .. อัลมิตรามีต้นแก้วเจ้าจอมนะ (แต่ฝากไว้กับพื้นดินที่บ้านเพื่อน) อัลมิตราเคยได้กลิ่นดอกแก้วจากที่อื่น แต่อัลมิตราก็ไม่เคยได้กลิ่นดอกแก้วจากต้นไม้ของอัลมิตรา ไว้อัลมิตราคงต้องถามเขาบ้างแล้ว ว่า กลิ่นดอกแก้วที่ฝากไว้ เป็นเช่นไร บ้างค่ะ คุณนิค .. เธอมาอธิบายเรื่องเหตุและผลของการตื่นเที่ยงน่ะ เมื่อรับทราบแล้ว ก็อนุโลมได้เนอะ .. ฮา .. คุณราตรีระทม .. เหมือนผู้หนึ่งมายืนพร่ำรำพึงอยู่ข้าง ๆ ต้นราตรีเลยค่ะ :) คุณเฌอมาลย์ .. ขอบคุณค่ะ คุณWhitewizard .. ดอกราตรีมีความหมายนะ เพื่อนคนหนึ่งสมัยเรียน ชื่อ ราตรี .. ทุกครั้งที่เขียนถึงดอกราตรี ก็จะนึกถึงเธอเหมือนกันค่ะ คุณคนว่าง .. เอาน่า.. แล้วอย่าลืมที่จะดูแลสุขภาพตนเองด้วยนะคะ อากาศก็เปลี่ยนแปลงจัง อัลมิตราตอนนี้พกยาเป็นกำเลยค่ะ คุณลักษมณ์ .. ค่ะ เพลงนี้เศร้าจัง คุณกุหลาบขาว .. :) อัลมิตราก็ชอบดอกแก้วด้วยนะ คุณพุดพัดชา .. :) สักวันเราจะอยู่ใกล้กันค่ะ
28 ธันวาคม 2549 11:49 น. - comment id 640933
ดอกราตรีโชยกลิ่นเมื่อสิ้นแสง อ่อนโรยแรงเมื่อสิ้นเสน่หา ยามรักร้างห่างไปจนไกลตา พันราตรีหมื่นทิวาอกยังตรม เพลงเพราะจัง
28 ธันวาคม 2549 12:29 น. - comment id 640967
ทิวาสวัสดิ์ค่ะคุณฤกษ์ .. อัลมิตราก็ฟังเพลงนี้อยู่หลายรอบ ทั้งตอนที่เขียนกลอน และตอนที่ตอบคอมเมนท์ค่ะ :) ฟังสิ ฟังเรื่องราวที่เธอเล่าผ่านเพลง