หวนรำพึงถึงเรื่องราวครั้งเก่าก่อน ในช่วงตอนเคยขับกล่อมป้อนคำหวาน เมื่อแรกรักมวลบุปผาแย้มเบิกบาน ร่วมตำนานรักหวานล้ำฉ่ำชื่นใจ เคยชี้นกเห็นอะไรก็ใช่นก หมู่วิหคร้องร่ำทำเสียงใส ยามชี้ไม้เห็นเป็นอื่นได้เช่นไร ไม้ก็ไม้ไม่ว่ากันฉันตามเธอ หรือความรักทำคนจนมืดบอด คำพร่ำพรอดรำพันนั้นรักเสมอ สิ่งเป็นจริงละไว้อย่าหมายเจอ ที่ปรนเปรอแสร้งเสจนเรรวน ไม่ต้องเมายาอะไรยังใกล้บ้า เพียงพริบตามาเปลี่ยนไปไม่คืนหวน สักแต่ว่ารักใยมิทบทวน เคยใคร่ครวญบ้างไหมหัวใจเรา พอสิ้นรักสิ้นห่วงใยไม่เหมือนก่อน เขียนบทกลอนอ้อนออดไว้ว่าใจเหงา ความทรงจำเลือนเลือนเหมือนดั่งเงา สำหรับเขารักหนึ่งนั้นไม่ทันจำ
17 ธันวาคม 2549 19:18 น. - comment id 637342
ไม่เจอกันเสียนานน้างับ สบายดีเป่าอ่ะ อากาศเริ่มหนาวๆแล้วน้า รักษาสุขภาพด้วยแระกันงับ เอ!!!!อยากเห็นจังง่ะว่า " ดอกชมพูภูคา " เป็นจะใด อิอิ
17 ธันวาคม 2549 19:56 น. - comment id 637350
สิ้นความรักความทรงจำก้อลืมเลือน แม้แต่ความเป็นเพื่อนก้อจางหาย จากสนิทชิดชอบมาแยกคลาย เหลือความหมายอะไรให้แก่กัน
17 ธันวาคม 2549 20:57 น. - comment id 637359
คุณมอมแมม สบายดีจ้า แล้วก้อขอให้สบายดีด้วยเช่นกัน อากาศช่วงนี้ร้อน ๆ หนาว ๆ ต้องรักษาสุขภาพ เป็นพิเศษล่ะ ชมพูภูคา จะเริ่มบาน เดือนกุมภา ยังไม่เคย เห็นของจริงเหมือนกัน อ่ะ...แต่เราเห็นลำต้น มันแล้วนะจะบอกให้ ส่วนชมพูภูคาดอกนี้ กะลังบานเต็มที่เลย ว้าววว... คุณไรไก่ สิ้นความรักความทรงจำก็เลือนหาย รักแทบตายหายหมดไม่มีเหลือ คำเคยพูดเคยพร่ำทำคลุมเครือ ไม่ทิ้งเยื่อเหลือใยให้จดจำ ขอบคุณค่ะ
17 ธันวาคม 2549 22:19 น. - comment id 637371
จำได้ไม่เคยเลือน เคยมีเพื่อนที่อ่อนไหว ตอบกลอนเล่นกับไฟ ยังจำไว้ไม่เคยลืม บอกว่าให้ไปหลังไมค์ อิอิ แต่ไม่บอกทางไปเราก็งมหาทางมาหลายเดือนแล้วนะ อิอิ
18 ธันวาคม 2549 07:43 น. - comment id 637380
ความทรงจำไม่เคยเลือนแต่เหมือนจะชัดเจนขึ้นทุกที...ที่นึกถึง
18 ธันวาคม 2549 14:40 น. - comment id 637482
บางอย่าอยากลืมกลับจำ...บางอย่าอยากจำกลับลืมค่ะ..
18 ธันวาคม 2549 17:30 น. - comment id 637565
ความทรงจำเก่า ๆ มักแทรกอยู่ในหัวใจเสมอค่ะ... รักษาสุขภาพด้วยนะค่ะ
18 ธันวาคม 2549 18:06 น. - comment id 637598
ความเอยความรัก แรกเริ่มรู้จักก็อยากได้ พร้อมจะมอบให้กันและกันไว้ เป็นสายใยเป็นสัมพันธ์เป็นสัญญา
18 ธันวาคม 2549 20:10 น. - comment id 637624
ทุกความทรงจำยังย้ำติด มิเคยคิดห่างหายได้สักหน เหมือนต้องมนต์ของใครในใจตน อยากหลุดพ้นแต่แนบชิดติดตรึงตรา
18 ธันวาคม 2549 22:57 น. - comment id 637682
ความเงียบเหงามักเกิดจากการเดียวดาย สะท้อนอารมณ์ยามอยู่คนเดียวครับ แก้วประเสริฐ.
19 ธันวาคม 2549 10:01 น. - comment id 637748
คุณฤกษ์ จำได้ไม่เคยเลือน เคยมีเพื่อนที่อ่อนไหว ตอบกลอนเล่นกับไฟ ยังจำไว้ไม่เคยลืม ................................ ขอบคุณเพื่อนคนดี มีไมตรีหยิบยื่นให้ แวะเวียนเยี่ยมด้วยใจ ขอรับไว้ตราบเท่านาน ................................ หลังไมค์ไปยาก มาหน้าไมค์ละกัน... คุณเพียงพลิ้ว ตราบใดที่ยังอยู่ในความทรงจำค่ะ คุณกุหลาบขาว สงสัยมันอาจจะ...อยาก...ไม่จริงมั้งคะ อิอิ คุณ whitelily เห็นด้วยค่ะ แต่ปะเดี๋ยวก้อจะมีความทรงจำใหม่ๆ มาเติมเต็ม คุณแทนคุณแทนไท ความเอยความรัก แรกเริ่มรู้จักก็อยากได้ พร้อมจะมอบให้กันและกันไว้ เป็นสายใยเป็นสัมพันธ์เป็นสัญญา .................................................... ความเอยความรัก ผูกสมัครรักมั่นดั่งภูผา ชั่วฟ้าดินสิ้นหายในพริบตา บอกสัญญาฝากไว้ให้จดจำ ................................................... คุณกระต่าย ทุกความทรงจำยังย้ำติด มิเคยคิดห่างหายได้สักหน เหมือนต้องมนต์ของใครในใจตน อยากหลุดพ้นแต่แนบชิดติดตรึงตรา ...................................................... ทุกความทรงจำยังย้ำติด เคยแนบชิดเคียงใกล้ได้คลายเหงา เคยหยอกล้อต่อกระซิกมานานเนา ยามนี้เศร้าเพ้อฝันเพียงข้างเดียว คุณแก้วประเสริฐ อารมณ์เหงาเนี่ยเป็นอารมณ์ของศิลปินเชียวนะคะ จะสร้างสรรค์งานให้ดีได้ ต้องเหงาให้มากๆๆๆ ค่ะ
19 ธันวาคม 2549 11:51 น. - comment id 637801
... แรกรักนี่ ทำให้คน ตาบอดได้จริงๆนะครับ ชี้นกก็เป็นนก ชี้ไม้ก็เป็นไม้ ไปซะหมด...แต่ถ้าชี้มาที่นก (ปักษาวายุ) ตัวนี้ จะเห็นหนุ่มหล่อนะครับ อิอิ สวัสดีครับ ...
19 ธันวาคม 2549 11:57 น. - comment id 637804
คุณปักษาวายุ ความจริงชี้นกเป็นนกน่ะ น่าจะถูกแล้ว ถ้าชี้นกแล้ว บอกเป็นอย่างอื่น เค้าจะว่า ...ไม่บ้า เธอก้อน่าจะปัญญาอ่อน...อิอิ ขอบคุณค่ะ
19 ธันวาคม 2549 14:30 น. - comment id 637909
จะเอาความทรงจำไปตำให้แหลกๆแล้วจะโยนให้ปลากิน กร้ากกกกกกกกกกกก 5555555555 แวะทักทายจ๊ะไม่ได้เจอะกันนาน สบายดีเด้อ
19 ธันวาคม 2549 16:27 น. - comment id 637999
คุณแสงไร้เงา ความทรงจำหรืออารายคะ ที่บอกว่าจะเอาไปตำให้แหลก แล้วโยนให้ปลากินน่ะ...สงสัยจัง