แต่งกลอนรักก็มานานไม่พานรัก ยังไม่มีที่พักพิงยังนิ่งเฉย อยากจะหารักนั้นคงไม่เลย ที่เราเคยพบมาหาไม่เจอ อยากโทรหากลัวว่าเธอไม่รับ กลัวใจนักว่ารักเธอจะสลาย เราอยากพบอยากเธอกลับกลาย เป็นผู้ร้ายที่คอยเชือดหัวใจ เก้าสี่สามศูนย์แปดแล้วเก้าสอง เธอไม่ลองโทรมาอีกครั้งหนึ่ง เคยโทรแล้วเธอกลับทำบึ้งตึง เลิกโทรถึงเราเลยแม่แก้วตา เจ็ดสามหกศูนย์สองแล้วเก้าเก้า เบอร์แม่เจ้าแก้วตาที่คิดถึง โทรไปแล้วเธอกลับไม่คนึง เลิกโทรถึงเก้าสี่สามแล้วหนาเธอ ............................................... หยิบกลอนเก่าเอามาแต่งใหม่
29 มกราคม 2545 20:39 น. - comment id 32719
น่าเห็นใจจังเลย ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก เราว่านะจริง ๆ เค้าก็คงยากให้โทรหาละ บางทีอาจจะคิดถึงนายด้วยก็ได้ แต่ทำเป็นฟอร์ม คิดเข้าข้างตัวเองไว้สบายใจดีนะ เป็นกำลังใจให้จ้า
30 มกราคม 2545 00:55 น. - comment id 32747
มาแจกเบอร์โทรก็ไม่บอก {{ทำท่าทำทาง จดอยู่ หยุก..หยิก}} อ่ะ ได้เบอร์มาล่ะ จะโทรไปบอกให้เค้าคนนั้นโทรหาเธอน่ะจ๊ะ ^O^
30 มกราคม 2545 19:13 น. - comment id 32882
^-^ น่ารักดี