เมื่อรัก หยั่งราก ลงฝากฝัน วางเดิมพัน แห่งชีวิต ด้วยคิดถึง ก็สิ้นทางจะขวางห้ามความคำนึง กว่ารู้ตัวก็ลึกซึ้งเกินครึ่งใจ "สายลมที่พัดผ่าน" ช่วยวานบอก ว่ากลีบดอก รักเร่หวาน จะบานไหม ฝากอีกแรง กับแสงดาว พราวฟ้าไกล ระยะทาง ไม่ห่างใจ เพียงไกลตา อยากห้ามใจ แต่ว่าใจ มันไม่ห้าม ยิ่งหยุด ความคิดไว้ ยิ่งไปหา ยิ่งตัดรัก รักยิ่งยื่น กลับคืนมา ปกคลุม ความเหว่ว้า อย่างเงียบงัน อยากวิงวอน ความอ่อนไหว ให้หยุดวิ่ง หยุดทุกสิ่ง ที่แวะวก เวียนผกผัน แต่สายน้ำ กับสายใจ ใหญ่พอกัน สิ่งขวางกั้น จึงดูเหมือน ยิ่งเลือนลาง วอน "สายลมที่พัดผ่าน" วานบอกเขา กระซิบ เพียงเบาเบา ที่หน้าต่าง ว่า "คิดถึง" มาเยือนเขา อย่างเบาบาง ยังมีสุข - อ้างว้าง หรืออย่างไร?...............
11 ธันวาคม 2549 16:03 น. - comment id 635102
แม้นคราใด ดวงใจ นั้นไกลห่าง เหงาอ้างว้าง ดวงจิต คิดไห้หวน อุปสรรค หักเห ไม่เรรวน ปลอบเนื้อนวล จอมขวัญ ทุกวันมา อุปสรรค ไม่ท้อ กล้าต่อสู้ ยืนหยัดอยู่ คู่กัน ใฝ่ฝันหา กำลังใจ ส่งไป ให้ทุกครา ปรารถนา ประคอง รักสองเรา ** กระซิบบอก คนดี สุดที่รัก ยังแน่นหนัก รักมั่น ดั่งขุนเขา กระซิบหวาน แผ่วคราง เสียงบางเบา คุณดุจเงา เฝ้าคิดถึง คนึงคอยฯ ..มาร่วมแจมกลอน..คิดถึง...เขียนได้ไพเราะค่ะ..แวะมาทักทายกันนะคะ...
11 ธันวาคม 2549 17:09 น. - comment id 635112
โอโห! อ่านจนลืมหุบปากเลย ขอบคุณคุณราชิกามากค่ะ
12 ธันวาคม 2549 00:04 น. - comment id 635204
มาทำเท่ ไรแถวนี้หว่า แล้วมาคิดถึงใครแถวนี้ว่ะ????? ปกติเห็นเขียนแต่ปฎิวัติถั่งโถม เมื่อฟ้าสีทองผ่องอำไพ อันเมาใจนี้ประจำทุกค่ำคืน เห็นลงหน้าหนึ่งไทยรัฐด้วยวันนี้ ไปทำไรอ่ะมองเห็นแต่ฟัน นอกนั้นมืด.........