.... หาดหัวใจ......

ชบาแดงสีเหลือง

... ฉันนั่งอยู่ บนหาด สะอาดขาว
สงบราว โลกซบ สลบไสล
เหม่อมองฟ้า ล้าอ่อน ไกลออกไป
วังเวงใน ห้วงจิต มาคิดครา....
...ฟ้าดูสวย ทะเลงาม ทรามสะอาด
แต่ประหลาด หาดแห่งใจ ใยหวนหา
หวนคนึง ถึงหาดรัก พักอุรา
หวนตรึงตรา สำเนียง เสียงดนตรี...
...คลื่นสงบ เสียงหัวใจ ไม่สงัด
ราวถูกซัด ด้วยอาลัย ให้หมองศรี
ใกล้ให้ร้อน ไกลให้ร้าง ว้างฤดี
ขอให้มี รอยอาลัย ใจจางจาง..
... ผิวทะเล เรียบเรียบ เงียบสงบ
เราคงพบ ความจริง ทุกสิ่งสาง
หลังคลื่นลม ห่มโหม ประโคมคราง
เขาคงจาง จากไกล ไปนิรันดร์...
...มิได้เศร้า แต่ใจเรา เหงาปลดปล่อย
เหมือนว่าคอย แต่ไม่อยาก พรากดวงขวัญ
รักของใคร ก็เก็บไว้ แนบชีวัน
อย่าแอบปัน ใจรักมา อย่าอาลัย...
..เราอาจมี วันก่อนก่อน ที่อ่อนหวาน
และยืนนาน ในห้วงจิต อย่าสงสัย
ถึงแม้กาล ผันผ่าน นานเพียงใด
จะเก็บใจ ดวงเก่า เอาไว้จำ....
...เราอาจเคย เหมือนรักกัน เมื่อวันผ่าน
และยืนนาน แม้กาล จะนานล้ำ
เพียงแค่เป็น จินตนาการ จารจดจำ
เป็นเพียงคำ ร้อยร้อง กรองจากใจ...
...ขอบฟ้าเงียบ สงบ ตรบตรงนี้
คงจะมี เพียงอำลา ให้อาศัย
หล่อเลี้ยงรัก นิรันดร์ กลั่นจากใจ
อวยพรให้ เธอชื่นสุข ทุกคืนวัน...
.. และคงเป็น เพียงเรื่องราว ที่กล่าวขาน
จนเนิ่นนาน ก้องอยู่ใน หัวใจฉัน
โปรดเงียบหาย อย่าทายทัก สักคืนวัน
โปรดมีฉัน เพียงแค่เคย เอ่ยอำลา......
@ชบาแดงสีเหลือง@28/10/2549..../..08.53 น.