"ยังเป็นเพื่อนกันได้หรือเปล่า?" "เวลาเหงาขอโทรหาบ้างได้ไหม" ยังมีหน้ามาถามฉันอีกเหรอเธอทำได้ยังไง ฉันไม่ใช่นางเอกเสมอไปหรอกนะเธอ บังเอิญว่าเป็นพวกรักแรงเกลียดแรง ไม่แสแสร้งไม่แกล้งทำไม่พร่ำเพ้อ ไปไกลๆ เลยตอนนี้ไม่ต้องมาพบมาเจอ รู้สึกขยะแขยงเธอเสียจริงๆ ยังมาทำเป็นปั้นหน้าอาลัย แหวะ!!ไม่ไหว...เห็นแล้วทุเรศตาอย่างยิ่ง เชิญไปทำใส่เขาเถอะ...น่าระอาจริงๆ แหมทุกสิ่งเล่นละครเก่งจริงเถอะให้ตาย เกลียดนักเกลียดเธอสิ้นดี ความรักที่เคยมีก็ค่อยๆจะจางหาย เหมือนตัวประหลาดหนึ่งตัวกำลังจะค่อยๆตาย ออกจากใจฉันอย่างง่ายๆ แล้วก็กลายเป็นสายลม... แฮ่ๆๆ ไม่รู้จะแรงไปรึป่าว... สะใจดีค่ะ อิอิอิ
24 พฤศจิกายน 2549 23:36 น. - comment id 630742
สะใจมั่กๆเรย หึหึหึ อยากจะว่าให้สะใจแบบนี้ต่อหน้าจังเลย
25 พฤศจิกายน 2549 23:27 น. - comment id 631023
อิอิ กลอนนี้อ่ะแต่งมาจากเรื่องจิงๆ ค่ะ แต่เรื่องมานเกิดมาหลายเดือนแล้ว... แฟนเก่าเรามาพูดกะเราอย่างนี้..เรารับไม่ได้อ่ะค่ะ - -*