เธอเดินเข้ามาหาฉัน.... มาบอกกันว่า "รัก" ง่าย..ง่าย บางทีเธออาจไม่ได้คิดอะไร... แต่เธอรู้มั๊ย ใจฉันมันไหวเอน.. แล้ววันหนึ่งเธอก็เดินเข้ามาอีก... มาบอกว่าฉันเป็นคนที่ "ไม่ใช่" เราไปด้วยกันไม่ได้.. แล้วก็อีกหลายเหตุผลจากเธอ... ไม่เป็นไรหรอกที่รัก... จงรีบเดินไปก่อนที่จะสาย.. เดินไปก่อนที่เธอยังเห็นฉันยิ้มได้ ก่อนที่สายน้ำตาของฉันจะไหลริน... เธอเองคงไม่ผิด.. ก็ฉันมันดีไม่ได้เท่าที่เธอหวัง.. ก็สมควรแล้ว..ที่เธอไม่ต้องมาจริงจัง ความผิดหวังครั้งนี้ฉันรับไว้เอง.. แล้วบอกกับตัวเองให้รู้สึก... ต่อไปอย่าเที่ยวรักใคร ง่าย..ง่าย ความรักจริง..จริง มันหายากจะตาย ใครจะทนเราได้ กับสิ่งที่เราเป็น.. แล้วต่อไปจงเข้มแข็ง.. อย่าอ่อนแอ .. อย่าร้องไห้ ถ้าใครเค้า...ไม่รู้ค่า..ก็คงไม่เป็นไร จงเก็บรักษาใจตัวเองนะคนดี...
24 พฤศจิกายน 2549 16:46 น. - comment id 630611
ผิดหวัง ย่อมเกิดมาจากการไม่ได้ดังที่หวัง .. ถ้าหากว่าเค้าขาดหวังอะไรจากเราแล้วเราไม่ได้เป็นดังหวังที่เค้าเป็น เค้าไปก็ดีแล้ว ดีกว่าเราฝืนใจต้องเปลี่ยนแปลงตัวเอง แล้วตัวเราไม่มีความสุข อะไรที่ไม่ใช่ตัวเรา เราย่อมทำมันไม่ได้นาน .. ดีแล้วค่ะที่รักตัวเอง เพราะว่ามีอยู่ช่วงเวลานึงที่ทะเลใจเสียใจ แล้วไม่รักตัวเองเพียงเพราะคนที่ไม่รักเราจากไป .. เข้มแข็งไว้ค่ะ จะเป็นกำลังใจนะ
24 พฤศจิกายน 2549 17:41 น. - comment id 630631
ความรักก็เป็นอย่างนี่ล่ะครับ ไม่ใช่เราเคยโดนคนเดียว ใครใครก็โดนหมดดังนั้น ..สู้ ..สู้..สู้โว้ย
25 พฤศจิกายน 2549 20:27 น. - comment id 630983
แล้วเราก็ได้รักกัน แล้วเราก็ได้พบกัน คนที่ฉันนั้นคิดว่าเธอคงใช่ คนที่ดีคนที่อาทรคนที่ห่วงใย คนที่ฉันคิดไว้ว่าฟ้าคงส่งมาให้อยู่คู่เคียง และคิดว่าเราคงใจตรงกัน แต่ความจริงนั้นเหมือนดั่งเป็นแค่ทางเบี่ยง เพราะเธอเดินเข้ามาคล้ายจะก้าวไปแต่ก็เพียง ก้าวไม่กี่ก้าวแล้วก็เลี่ยง..เหมือนเส้นทางนั้นเสี่ยงเกินไป สุดท้ายคำรักที่เธอเคยกล่าวออกมา ก็ต้องเปลี่ยนเป็นคำลา...เพียงเพราะว่าเธอต้องการคบใครคนใหม่ ซึ่งก็ไม่นึกไม่ฝัน...ว่าจะมีวันที่เราต้องจากกันไกลแสนไกล แต่ก็ไม่เป็นไร...หากเธอต้องการจะไป...ฉันก็ยินดี เพราะฉันสำนึกอยู่เสมอ...สำหรับเรื่องความรัก หากเขาไม่จริงใจมากนัก...และพร้อมต้องการจะหลีกหนี ไม่ต้องรั้งไว้...เพราะมันจะไม่มีอะไร...ที่ทำให้ชีวิตที่เรามี ได้เจอความสุข...ได้เจอความเปรมปรีดิ์...จึงควรยินดีกับการจากลา ยิ่งไปกว่านั้น...เมื่อมาถึงซึ่งวันนี้ ต้องขอบคุณเธอนะ..คนที่ฉันเคยรู้สึกดี...คนที่ฉันเคยห่วงหา เพราะทำให้ฉันได้พบใครอีกคน..คนที่ร่วมสุข..ร่วมทุกข์ล้นตลอดเวลา และทำให้ฉันได้รู้ว่า...ชีวิตฉันไม่ได้ไร้ค่า..เมื่อขาดเธอ ขอบใจนะที่ทำให้เราได้มีไอเดียในการแต่งกลอนบทนี้ ขอบใจนายมากกับรักที่ให้กับเราเสมอมา ยินดีที่ได้เป็นเพื่อนนายนะ จะบอกให้ (ว่าง ๆ ก็เตรียมตัวกับการท่องเที่ยวได้แล้ว รู้อะเปล่าร่า อิอิ)
27 พฤศจิกายน 2549 17:39 น. - comment id 631497
คุณทะเลใจ... ขอบคุณสำหรับไมตรีที่หยิบยื่นให้นะคะ ใช่ค่ะ...ความรักที่ผิดหวัง เพราะเกิดจาก เราหวังว่าเค้าจะเป็นอย่างที่เราหวัง แต่ บทสุดท้าย มันไม่ใช่ จึงไม่แปลกอะไรที่ เราจะเสียใจบ้าง แต่ไม่เป็นไรค่ะ ยังไงซะ รักก็คือสิ่งสวยงาม ให้คุณมากกว่าให้โทษ รักกันไว้ดีกว่า มีมิตรดีกว่ามีศัตรู ท่าน ศรีปราชญ์ท่านว่างั้นเนอะ... คุณพงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร ขอบคุณนะคะ สำหรับกำลังใจ เนอะ...ไม่ใช่เราคนเดียวซะหน่อย มีอีกหลายร้อยคนที่เป็นแบบนี้ สู้ สู้ ค่ะ ผู้หญิงไร้เงา ขอบคุณเช่นกันจ้า สำหรับความอบอุ่น ที่มีให้กันเสมอมา และขอบคุณมากที่คอย ให้กำลังใจและห่วงใยเราตลอด ก็เราเป็น เพื่อนกันนี่นา จริงมั๊ย ....