ความรักของฉัน...เธอคงเห็นมัน...ไม่มีค่า... แต่รักของเขา...ดูดีกว่า...ทุกครั้ง... เขาคงเป็น...ดั่งแสง...ที่เป็นพลัง... แต่ฉันเป็นเพียง...เงาเบื้องหลัง...ของใครบางคน... ต่อให้เฝ้า...ทำดี...ซักเท่าไหร่... ยังไง ยังไง...ก็คง...ไม่เป็นผล... แต่กับเขา...ที่เธอรัก...กว่าทุกคน... มีเหตุผล...มากมาย...ที่ดูดี... ความรักของฉัน...ซึ่งมาจาก...คนไร้ค่า... คงไม่มีปัญญา...ไปเทียบกับ...เขาในวันนี้... เขาคนนั้น...อะไร อะไร...ก็ดูดี... แต่กับฉันคนนี้...ก็ยังไม่เคยดี...ในสายตาเธอ... แอบมองเธออีกครั้ง...ด้วยแววตา...ที่เปล่าเปลี่ยว... แล้วพูดกับ...ตัวเองคนเดียว...ว่าสู้ คน คน นั้นไม่ได้เสมอ... ต่อให้รัก...และทำดี ดี ให้ตาย...ทำให้เลิศเลอ... แต่สุดท้าย...ยังไงก็ไม่ได้...ใจเธอมาครอง...
10 พฤศจิกายน 2549 17:15 น. - comment id 625243
อ่านกลอนแล้วทำให้นึกถึงเพลง "รักตัวเองเป็นหรือเปล่า" ของกบหนุ่มกบสาวในอัลบั้ม MARS & VENUS ค่ะ "...รักตัวเองเป็นหรือเปล่า ก่อนเอาใจไปรักใคร รักตัวเองไม่เป็น ใครจะรักได้...ถ้าทำตัวเป็นกองขยะที่ไม่มีใครเขาสนใจ จะไปเสนอให้ใครคนไหนจะมองว่าเราจะดี...ทำไมไปจมอยู่กับคนนั้น ทำไมตัวเองถูกตัวเองทิ้ง คิดอะไรอยู่ บ้าอะไรอยู่ ทำไมไปจมอยู่กับความหลัง ทำไมยังฟังอยู่กับเพลงช้ำ เขาไม่รักเรา แค่เพียงให้เรารักตัวเอง...รักตัวเองเป็นหรือเปล่า ก่อนเอาใจไปรักใคร ถ้ารักตัวเองไม่เป็น ใครจะรักได้..."
10 พฤศจิกายน 2549 17:27 น. - comment id 625246
ความรักมันไม่เข้าใครออกใครหรอกค่ะ พอตกหลุมรักแล้ว เราก็อยากให้คนที่เรารักมีความสุขที่สุด จึงยอมทำทุกอย่าง แต่สุดท้ายก็อย่างที่รู้ๆ
10 พฤศจิกายน 2549 18:02 น. - comment id 625262
ถึงไม่มีเขา แต่ยัง มีคนที่รักเราอีกมากมายนะค่ะ
10 พฤศจิกายน 2549 22:04 น. - comment id 625305
ความรักของฉันเธอนั้นไม่เคยเห็นค่า ทั้งที่ทุกวัน..ทุกเวลา..ฉันทำได้ทุกอย่างเสมอมาเพื่อเธอเสมอ แต่กลับเขา..คนที่ทำให้เธอเศร้า..แต่เธอเฝ้ามองเขาอย่างเลิศเลอ และความจริงที่พบเจอ...คือเขาเสมอที่เธอรักหมดใจ ความรักมักชอบเล่นตลกกับเราเสมอ