เฌอมาลย์

8 พฤศจิกายน 2549 06:23 น. - comment id 624498

1 ไปทำงานแระ อิอิ

เฌอมาลย์

8 พฤศจิกายน 2549 06:31 น. - comment id 624499

คนสองคนบนทางใจไม่แน่นหนัก
จึงจบรักที่รวนเรรักเหหัน
บนหนทางรักเราไม่เท่ากัน
อีกคนมั่นอีกคนรวนจึงปรวนแปร

ปล่อยหนึ่งคนกลางทางด้วยร้างรัก
ซากปรักฝากไว้ในรอยแผล
เพราะถูกคนหาญหักรักรังแก
หนึ่งคนแพ้คนนั้นคือฉันเอง

เกินข่มใจร่ำไห้เพราะใจร้าว
ที่แวววาวกลับระทมรักข่มเหง
ใจดวงนี้มีรอยช้ำย้ำละเลง
ใจจึงเคว้งบนทางที่หมางเมิน

แม่มดใจร้าย

8 พฤศจิกายน 2549 07:42 น. - comment id 624502

คนสองคน ไม่ได้ เป็นเนื้อคู่
เฝ้ามองดู ชะตา พาหันเห
ไม่เป็นคู่ เหนี่ยวรั้ง ให้รวนเร
ค่อยค่อยเร่ ห่างไป คนละทาง

เพราะชะตา ชีวิต ถูกกำหนด
ต้องรันทด เศร้าหมอง ในรักร้าง
ไม่เป็นคู่ อยู่ร่วม ในหนทาง
ไม่ต้องรั้ง เอาไว้ ให้เศร้าใจ

เพียงพลิ้ว

8 พฤศจิกายน 2549 08:04 น. - comment id 624513

อยากเหนี่ยวรั้งเธอไว้ให้เคียงคู่
หากทนอยู่คนเดียวคงเหี่ยวจิต
อยากมีคุณคอยอยู่เป็นคู่คิด
เป็นมิ่งมิตรในเรือนเพื่อนของใจ


กลัวร้องไห้ค่ะ

ศรรกรา

8 พฤศจิกายน 2549 08:28 น. - comment id 624529

เอาอะไรกับใจคนที่ผวนเผ
เขาห่างเหเพราะว่าใจเขาห่างหาย
ทิ้งคนอยู่ใกล้ใกล้ใจมลาย
ใจสลายเพราะคนใกล้ใจไกลเกิน

เบรฟฮาร์ท

8 พฤศจิกายน 2549 08:44 น. - comment id 624542

เป็นเพราะบุญ หรือกรรม นำมาผูก
แม้จะปลูก ต้นรัก สักกี่หน
ถ้ามิใช่ คู่บุญ มาหนุนดล
ก็ต้องพ้น คลาดแคล้ว แยกแนวทาง.   

คนบนเกาะ

8 พฤศจิกายน 2549 10:39 น. - comment id 624569

จะเหนี่ยวรั้ง  ไปทำไม  ใครคนชั่ว
ปล่อยให้ไป  พ้นตัว  เสียดีกว่า
สร้างรักใหม่  ที่สดใส  ในชีวา
อย่าเลยหนา  นั่งบ่น  รอคนเลว

ถือว่าเรา  มีบุญ  หนุนนำให้
ไม่อยู่กับ  คนชั่วร้าย  ให้ตกเหว
ดีแล้วน้อง  ที่รอดพ้น  จากคนเลว
คนแหลกเหลว  จะเหนี่ยวรั้ง  ไว้ทำไม

คนเขียนกลอนครับ

8 พฤศจิกายน 2549 10:50 น. - comment id 624572

คนสองคน เคยรัก จักต้องพราก
ถึงต้องจาก ห่างไกล อยู่ปลายฝัน
แต่คำหนึ่ง ซึ้งนัก จักผูกพัน
มิอาจจัก ลืมวัน เคยสัญญา

คงเป็นบุญ เป็นกรรม ที่ทำไว้
ทั้งสองใจ แคล้วคลาด ปรารถนา
หากบุญมี เคยทำ หนุนนำพา
ไม่คลาดคลา ต้องอยู่ เชยคู่กัน......

ศรรกรา

8 พฤศจิกายน 2549 08:55 น. - comment id 624576

ว้า...กลัวมั่กมั่ก  แต่เลยวัยเรียนแล้วไม่ต้องส่งกลับก็ได้มั้งเนอะ

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 14:07 น. - comment id 624644

คนเคยรัก..ใยพราก..จากเหหัน
ปล่อยรักนั้น..อ้างว้าง..ช่างขื่นขม
รักห่างหาย..ลอยพลิ้ว..ปลิวตามลม
ไม่ชื่นชม..ดังคำ..พร่ำสัญญา

ทิ้งเราไว้กลางทาง..ห่างไปแล้ว
ดั่งดวงแก้ว..มณีงาม..ยามไร้ค่า
ถูกโยนทิ้ง..ให้ไกล..ไปลับตา
ช้ำหนักหนา..ดว้ยพิษรัก..หักมลาย

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 14:10 น. - comment id 624646

แม่มด..

คงเป็นเพราะ..สองเรา..ไม่ใช่คู่
จึงต้องอยู่..ห่างไกล..สุดปลายฝัน
วันที่ร้าง..ห่างหาย..ไปจากกัน
รักก็พลัน..สูญสลาย..ไม่กลับคืน..

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 14:13 น. - comment id 624647

คุณกานต์

จะเหนี่ยวรั้ง..ไปใย..หาใช่คู่
หากยิ่งอยู่..ใกล้กัน..ยิ่งหวั่นไหว
เขาคลอเคลีย..คนอื่น..ชื่นฉ่ำใจ
จะเหนี่ยวรั้ง..ไปใย..ให้ใจตรม..

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 14:15 น. - comment id 624649

พี่เบรฟ..

ฉันเคยปลูก..ต้นรัก..มาหลายหน
ดอกรักหล่น..ร่วงโรย..ให้โหยหา
ดอกรักช้ำ..กิ่งก้านใบ..หักทุกครา
จึงหันมา..ปลูกต้นกล้วย..ช่วยทำเงิน..

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 14:18 น. - comment id 624650

คุณ.ศรรกรา

เมื่อก่อนใกล้..ไม่ไกล..อย่างที่คิด
ผูกดวงจิต..ชิดกัน..ไม่หวั่นไหว
แต่ไม่ใช่..เนื้อคู่กัน..พลันมลาย
ทิ้งคนใกล้..ห่างไกล..สุดสายตา..

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 14:21 น. - comment id 624652

ฉันไม่เหนี่ยว..รั้งไว้..ให้ใจโศก
ปล่อยตามโชค..ชะตา..หาหวั่นไม่
ไม่เคยแตร์..คนเรรวน..ชายหลายใจ
เหนี่ยวรั้งไว้..ยิ่งตรอมตรม..ขื่นขมทรวง

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 14:24 น. - comment id 624655

คนเขียนกลอน..

คนสองคน..หากเป็นคู่..ตุนาหงัน
คงมีวัน..ชิดใกล้..ได้สุขสม
หากไม่ใช่..เนื้อคู่..สู่ภิรมณ์
รักขื่นขม..จึงต้องร้าง..จางไปไกล

whitelily

8 พฤศจิกายน 2549 16:01 น. - comment id 624724

บางครั้งคำสัญญา   ก็เป็นได้เพียงลมปากค่ะ..

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร

8 พฤศจิกายน 2549 17:11 น. - comment id 624764

แม้คำมั่นหรือสัญญาที่เคยให้
พร้อมด้วยใจเคยเว้าวอนคอยห่วงหา
ต้องพ่ายแพ้วันคืนและเวลา
ที่ต้องมาพลัดห่างพลางเศร้าตรม

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 20:06 น. - comment id 624783

คุณ รี.

ใช่ค่ะ..คำสัญญา..ไม่มีความหมาย..เลยค่ะ..

White rose

8 พฤศจิกายน 2549 20:11 น. - comment id 624784

พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร...

คำสัญญา..หมดสิ้น..รักบินหนี
ความพ่ายแพ้..มาแทนที่..เธอหนีห่าง
คืนและวัน..ผ่านไป..ใจเลือนลาง
ต้องอ้างว้าง..โศกเศร้า..เหงาในทรวง

White rose

9 พฤศจิกายน 2549 03:34 น. - comment id 624796

White rose

9 พฤศจิกายน 2549 03:38 น. - comment id 624797

White rose

9 พฤศจิกายน 2549 03:43 น. - comment id 624798

แก้วประเสริฐ

9 พฤศจิกายน 2549 10:48 น. - comment id 624836

      เมื่อหน่วงรักครั้งใดให้ป่วนปั่น
สายสัมพันธ์แฝงไว้จนได้ล่วง
สื่อดับสิ้นพิณขาดจนราดทรวง
ใยเป็นห่วงแขวนไว้ได้แต่มอง.

     แก้วประเสริฐ.

pim_chun@hotmail.com

9 พฤศจิกายน 2549 11:34 น. - comment id 624865

White roses

11 พฤศจิกายน 2549 16:22 น. - comment id 625714

White roses

11 พฤศจิกายน 2549 16:26 น. - comment id 625718

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 05:21 น. - comment id 625856

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 05:24 น. - comment id 625857

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 05:26 น. - comment id 625858

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 05:28 น. - comment id 625859

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 05:31 น. - comment id 625860

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 14:51 น. - comment id 625946

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 15:21 น. - comment id 625950

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 15:29 น. - comment id 625952

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 15:31 น. - comment id 625953

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 15:33 น. - comment id 625954

White rose

12 พฤศจิกายน 2549 15:35 น. - comment id 625955