เหตุใด...น้ำตาที่รินไหลออกมามากมาย จึงไม่อาจทำให้ภาพเธอจางหาย..ออกไปจากใจฉัน ยิ่งร้อง กลับยิ่งทำให้ภาพเธอติดตรึงทุกคืนวัน ทั้ง-ทั้งที่ฉันไม่อยากจะให้มันเป็นแบบนั้นเลย เพราะใจจริง...ฉันอยากจะลืมเธอไปให้ได้ แต่ฉันก็ไม่อาจจะทำใจที่จะทำเป็นเมินเฉย.. ที่ฉันยิ่งร้อง..ก็เพราะฉันไม่อาจลืมเธอไปได้เลย ฉันยังจำได้เลยว่าฉันนั้นเคย.*.*รักเธอ.*.*. ฉันขอโทษที่ฉันเข้าใจเธอผิด ที่ฉันนั้นคิดว่าเธอแอบมีใครคนอื่นที่ไหน ฉันเพิ่งรู้วันนี้...ว่าที่ฉันระแวงมันผิดไป และมันก็ไม่อาจกลับไปแก้ไขอะไรได้เลย ฉันได้แต่นั่งสมน้ำหน้าตัวเอง ที่ต้องมานั่งคว้างเคว้งเพราะเธอนั้นเมินเฉย ฉันเป็นคนผิดเองที่คิดว่าเธอนั้นละเลย วันนี้ฉันเขาใจแล้ว...ว่าการถูกเมินเฉยมันเป็นยังไง น้ำทะเลใส แต่หัวใจแสนขุ่น เกลียวคลื่น...นุ่มละมุม แดดอุ่นๆ....ไม่คุ้นใจ อ้างว้าง และคว้างแคว้ง นั่งฟังเพลง.....อยากร้องไห้ หลับตาแต่เปิดใจ อยากมีใคร...แต่ไม่มี....
4 พฤศจิกายน 2549 23:46 น. - comment id 623499
แวะมาอ่านงานท่านพี่
5 พฤศจิกายน 2549 09:42 น. - comment id 623523
บางครั้งการที่เขาจากเราไป เขาก็ไม่ได้มีความสุขหรอกนะ เขาอาจจะเจ็บปวดไม่แพ้เรา เพียงแต่ว่าเขาคงทนไม่ได้ที่เราไม่ไว้ใจ
6 พฤศจิกายน 2549 20:09 น. - comment id 623936
เธอจะอยู่ในใจฉันตลอดไป ไม่ว่าวันนี้หรือวันไหน รักของฉันจะติดตามเธอไป แม้ว่าเธอจะไม่ต้องการอีกแล้ว
9 พฤศจิกายน 2549 06:19 น. - comment id 624805
ช่วยแนะนำทีนะค่ะ