วอนเคียวเกี่ยวใจ
ณพ วิฤทธิ์ชัย
วอนเคียวเกี่ยวใจ
ปลีกงานเหนื่อยเมื่อยล้าคราหน้าเกี่ยว
วางคมเคียวไว้ก่อนนอนหนุนขอน
เตียงของฉันนั้นหรือคือดินดอน
หลับพักผ่อนเอนกายห่มสายลม
มีร่มไม้ชายคาท้าบังแดด
เสียงออดแอดเพลงไผ่ใจเสพสม
พอทุเลาเพลาเหนื่อยเมื่อยระทม
ตื่นมาชมแสงทองท้องทุ่งนา
ฟังดนตรีปี่ซังข้าวเด็กเป่าเล่น
สายลมเย็นขับร้องก้องเวหา
ใจเพลิดเพลินเกินคำจำนรรจา
ดั่งเพลงฟ้าบอกสวรรค์นั้นบนดิน
มองชำเลืองเยื้องย่างนางฟ้านั่น
งานเฉิดฉันยิ้มแย้มแต้มแต่งถิ่น
แอบส่งสารสะพานตาหายุพิน
หน้านาสิ้นวอนคมเคียวช่วยเกี่ยวใจ ฯ