กาลเวลาเหตุการณ์ผลาญดวงจิต ผลาญชีวิตผลาญใจให้ถลำ รู้ตัวเองได้ดีว่ามีกรรม เจ็บและจำสู้ทนจนมลาย คงไม่มีวันใดให้แสนสุข ความเป็นทุกข์เพิ่มมาน่าใจหาย สิ่งที่ว่าไม่ดีก็ที่กาย อันตรายยังเติมเพิ่มนิรันดร์ ตราบชั่วชีวิตนี้จะมีไหม สิ่งสุขใจให้เป็นเช่นดังฝัน มีแต่เลือนลมไปไร้สำคัญ สิ่งคิดฝันอันดีไม่มีมา รู้นะรู้ฝันดีนั้นมีน้อย แต่ยังคอยโอกาสวาสนา อาจวันหนึ่งสักวันนั้นคงมา ให้สมค่าดั่งใจใฝ่ภิรมย์ แม้จะลบเลือนลางกลางใจฝัน ยังขยันคิดไว้ให้สุขสม แม้จิตใจชีวีมีแต่ตรม ร้าวระบมอย่างไรใจรอนรอน ความฝันเอยดาดดื่นเป็นหมื่นแสน สิ่งทดแทนอย่างไรฝันไว้ก่อน แม้จะไม่สมค่าให้อาทร ฝันไว้ก่อนอาจเห็นเป็นความจริง
23 ตุลาคม 2549 14:15 น. - comment id 618200
บางทีความฝันก็มีความสุขมากกว่าความจริงนะ
25 ตุลาคม 2549 00:17 น. - comment id 618736
คนเราอยู่ได้วยด้วยความฝันนะครับ และความฝันนี่แหละที่ทำให้คนสร้างสรรค์สิ่งต่างๆ ขึ้นมา ถ้าไม่มีความฝัน ก็คงจะไม่มีโอกาสเห็นคนที่สร้างความฝันให้เป็นจริงขึ้นมาได้ จริงป๊ะ
30 ตุลาคม 2549 11:00 น. - comment id 621039
ครับใช่เห็นจะจริงดั่งที่คุณทั้งสอง กล่าวมาครับ