นั่งเหงา เหงา เฝ้ามองฟ้า คราครึ้มฝน สิ่งใดดลหัวใจเราให้เฝ้าเผลอ ครุ่นคิดถึงซึ่งความรักประจักษ์เจอ ดวงหน้าเธอลอยละลิ่วปลิวผ่านมา ฟ้าคริ้มฝน จนเวลา ฟ้าร้องไห้ หลั่งเป็นสายพรายพราวหนาวหนักนา ดุจหัวใจที่เจ็บปวดรวดอุรา เมื่อถึงคราเธอจากไปใจอาดูร อยู่แห่งใดที่ไหนเล่าใจเจ้าเอ๋ย หรือไม่เคยห่วงใยกันจึงสาบสูญ หรือเจ้าไปมีรักใหม่เจิดจำรูญ จึงสิ้นสูญรักเคยให้ไม่เหลียวแล จำทำใจต่อไปได้อย่างไรเล่า ทำได้แต่เฝ้ามองฝนหล่นตามกระแส ดั่งร้องไห้น้ำท่วมใจไร้ใครแล เธอเปลี่ยนแปลความรักไปไม่ลากัน....
18 ตุลาคม 2549 16:20 น. - comment id 616601
เจ็บใดไหนเล่า จะเจ็บเท่าไปไม่ลา
18 ตุลาคม 2549 18:41 น. - comment id 616650
ฉันขอส่ง..แรงใจ..มาให้ถึง เธอคนซึ่ง..เปลี่ยวเหงา..เศร้าหนักหนา ส่งความรัก..ความอาลัย..จากสายตา ปลอบขวัญมา..อย่าโศกเศร้า..เหงาเดียวดาย..
19 ตุลาคม 2549 19:03 น. - comment id 617041
หวัดดีค่ะ เธอเปลี่ยนแปลความรักไปไม่ลากัน....โดนมากๆเลยค่ะ อ่านแล้วรู้สึกคิดถึงใครบางคนค่ะ