ยามดาวเคลื่อนเดือนคล้อยเมฆลอยต่ำ มองฝั่งน้ำท่วมนองสองตาเห็น แลลงลึกแม้เย็นย่ำน้ำกระเซ็น เงาไหวเร้นกระเด็นซัดเศษเดือนดาว ลมต้องหญ้าระเนนโอนเอนไหว พัดแกว่งไกวดุจฝนพรหมใบข้าว ไหวเคลื่อนคลื่นทิวแถวเป็นแนวยาว เสียงกรูกราวหวีดหวิวเหนือแผ่นดิน เงาต่อเงาเศร้าสุขซุกในซ่อน ร่างต่อร่างย้ายเร่ร่อนคล้ายสูญสิ้น ฝนซัดซาดพินาศยับท่วมพื้นดิน โศรกเศร้าถวิลน้ำฝนซัดลมพัดพา หวิวไหวหวาดขาดกลัวระรัวภัย มองหนใดน้ำท่วมขังหวังข้างหน้า รอคนมาช่วยรองรับซับน้ำตา หวังเพียงว่าอย่าหวั่นไหวใครช่วยเรา