ฉันโดดเดี่ยวเดียวดายมาหลายครั้ง ฉันพลาดพลั้งผ่านเรื่องร้ายมาหลายหน ฉันทนทุกข์ปะปนเศร้าเหงาเหลือทน ฉันเหมือนคนสิ้นค่าแค่กรวดทราย ฉันเหมือนเรือน้อยเคว้งคว้างบนกลางฝั่ง เหมือนถูกฝังแถบดับดิ้นสิ้นสูญหาย ฉันโศรกเศร้าเหงารันรดเพียงเดียวดาย ฉันคลับคล้ายไม้ใกล้ฝั่งฝังกลบดิน ฉันเหมือนแค่เศษธุลีไม่มีค่า ลมพัดพาก็สูญหายคล้ายคืนถิ่น ฉันหงอยเหงากลืนน้ำตาเป็นอาจิณ ฉันสูญสิ้นหมดความหมายใครต้องการ ฉันเหลือร่างคล้ายวิญญาณนั้นสิ้นสูญ โศรกอาดูรเหมือนเพชรมาตสั่งสังหาร ฉันซึมเศร้าระบมร้าวอย่างยาวนาน ฉันซมซานซวนเซซัดแทบขาดใจ
11 ตุลาคม 2549 08:40 น. - comment id 613610
ชีวิตคน เกิดมา มีค่าล้น อย่ากังวล ค่อยสู้ จะสู้หมาย ถึงจะเหงา โดดเดี่ยว อยู่เดียวดาย อยู่ที่ใจ เรานั้น ต้องมั่นคง จงคิดว่า ตัวเรา ก็มีค่า ใครจะมา คิดร้าย หมายประสงค์ จะลำบาก สักเท่าใด มั่นใจตรง ชีวิตคง จะสบาย เมือปลายมือ ขอเพียงให้ แน่วแน่ ในความคิด มั่นดวงจิต เที่ยงธรรม นำนับถือ ก้าวเดินไป อย่างมุ่งมั่น หมั่นฝึกปรือ โลกระบือ คนอย่างฉัน นั้นไม่กลัว แล้วจะถึง วันฝัน นั้นแน่แน่ ไม่ต้องแคร์ ความเหงา เงาสลัว ทิ้งความทุกข์ ให้ไกล ไม่พันพัว แล้วทำตัว ให้มีค่า กว่าวันวาน เพียงแค่นี้ ชีวี จะฟื้นกลับ แล้วเริ่มรับ สิ่งดี ไมตรีขาน คืนวันสุข ทุกข์ไกล ใจเบิกบาน เทพประทาน พรช่วย อำนวยชัย.......... เป็นกำลังใจให้ด้วยใจจริงครับ
11 ตุลาคม 2549 14:08 น. - comment id 613849
มาให้กำลังใจค่ะ คนเรามีทุกข์มีสูข ไม่มีสุขตลอด หรือทุกข์เสมอ ชีวิตไม่สิ้นต้องดิ้นต่อไป
12 ตุลาคม 2549 13:13 น. - comment id 614185
เธอจะยอมทิ้งทุกอย่างที่อยู่ในมือ แค่วันนี้เธอยังไม่ชนะเท่านั้นเหรอ !
30 ตุลาคม 2549 10:18 น. - comment id 621017
ขอบคุณน่ะค่ะ คุรคนเขียนกลอน สำหรับกำลังใจและคำอวยพรค่ะ ขอส่งกำลังใจกลับเช่นกัน
30 ตุลาคม 2549 10:20 น. - comment id 621019
ขอบคุณค่ะคุณไรไก่
30 ตุลาคม 2549 10:22 น. - comment id 621020
ก็จากลากันแล้ว....แต่ครั้งนั้น...กะทิ้ง...ชีวิตด้วยน่ะนี่...แต่ชีวิตคนอื่นอะดิ