นักรบผู้ผิดหวัง

ดาบไม้

ข้ายึดมั่นหาหนทางคลานต่อสู้
เพราะหวังอยู่เคียงข้างเจ้ามิห่างเหิน
พอสุดท้ายเจ้ามีใหม่ข้าถูกเมิน
แค่ผิวเผินต้องใจข้าจำยอม
        จากเจ้าไปเพราะต้องไปตามความฝัน
คืนและวันคิดถึงเจ้าน้ำตาไหล
คิดตรองอยู่ถูกหรือที่จากไป
ที่พลัดไกลไปถึงแดนอโยธยา
       ข้าอดทนลำบากต้องเรียนหนัก
ไหนเรื่องรักที่ห่วงสุดสับสน
เรียนต่อสู้เหนื่อยกายใจอดทด
เพราะฝันล้นให้สำเร็จเป็นชื่นใจ
       ทุกคืนวันอยากเป็นเพียงแค่ความฝัน
พอฟ้าลั้นให้ตื่นเป็นสดใส
ทุกทุกสิ่งที่ฝันร้ายจงหายไป
ให้สดใสเหมือนอดีตที่ผ่านมา
       แต่ตอนนี้สิ่งสดสวยคือความฝัน
ความจริงนั้นพาลให้ข้าน้ำตาไหล
มีเจ้าอยู่เลี้ยงไม่ได้ละอายใจ
ต้องจากไปเหมือนทอดทิ้งสิ่งสำคัญ
       เจ้ามีใหม่หมดความรักจากตัวข้า
ในเวลาที่ข้าทำหล่นหาย
ไปเถิดเจ้าข้าทนได้ลูกผู้ชาย
แม้ต้องตายเพื่อสุขเจ้าข้าก็ยอม
       เหมือนดั่งทวนทิ่มแทงตรงกลางอก
ให้นรกเผาผลาญตรงใจฉัน
แลโดนดาบฟันฟาดเข้าประจัน
เหมือนง้าวนั้นหวดขาดแล่งแล่หัวใจ
        อันถูกหอกต้องทิ่มที่ทรวงอก
มิพันพกถูกโตรมอญซัดกลางหลัง
เข้าประชิดโดนสี่ศอกตีกัดกลัง
แล้วก็ฝันหลังอีกที  กระบี่ยาว
       ถึงตอนนั้นเจ้าก็ซ้ำด้วยศอกสั้น
เข้าถลันปักด้วยมีดปาดหวาย
เกี่ยวอีกทีด้วยของ้าวเลือดกระจาย
ให้ข้าตายทรมานที่เจ้าทำ
                                                        
                                                        ผมไม่ขออะไรมากจากผูหญิงคนนี้
                                                        เพียงแค่เขา กินอิ่ม นอนหลับ ยิ้ม
                                                        และหัวเราะ ได้ทุกวัน และมีความ
                                                        สุขกับคนที่เขารัก ถึงแม้คนนั้นจะ
                                                        ไม่ใช้ผม  ผมก็ดีใจ และสุขใจ  ถึง
                                                        แม้ผมจะเจ็บผมก็ยินดีที่จะเสียสละ
                                                        เพื่อคนที่ผมรัก และห่วงใย
       
          ขอให้มีความสุขมาก ๆ นะ คนที่ข้ารักเท่าชีวิตของข้าเอง
                            ให้ ตุ่ม