เพียงพลิ้ว

28 กันยายน 2549 07:45 น. - comment id 609859

คิดถึงพ่อแม่ยิ่งนักยามลมผ่าน
คิดถึงบ้านท้องนาเคยอาศัย
สักวันหนึ่งลูกรักจักกลับไป
จะกอดให้สมคิดถึงคะนึงคอย

เฌอมาลย์

28 กันยายน 2549 08:00 น. - comment id 609878

จากบ้านนามาสู่กรุงรุ่งอมร
มหานครเมืองใหญ่ให้เคว้งคว้าง
ต้องโดดเดี่ยวเดียวดายในปลายทาง
ใจบางบางมีเหงาเป็นเงาเคียง

มองท้องฟ้ายามอรุณฝุ่นวิถี
ร้างไมตรีมีแต่แสงสีเสียง
อยู่บ้านนามีพี่น้องร่วมร้อยเรียง
อย่างพอเพียงก็สุขเหลือเมื่อวันวาน

แต่วันนี้วุ่นวายคล้ายสับสน
ท่ามฝูงชนคนร้างใจไร้สงสาร
คนใจดำทำร้ายให้ร้าวราน
เหมือนประหารเราให้ตายทั้งเป็น

คิดถึงพ่อแลแม่ที่แก่เฒ่า
ท่านคงเหงาแร้นแค้นแสนยากเข็ญ
ลูกอยู่ไกลห่วงหาทุกเช้าเย็น
คืนเดือนเพ็ญส่งใจไปกับดาว

คนบนเกาะ

28 กันยายน 2549 08:40 น. - comment id 609895

อยู่เมืองฟ้า  น่าเห็นใจ  เจ้าหงอยเหงา
ต้องอับเฉา  ที่ตัวติด  ชิดเมืองหลวง
คนมากหน้า  หลายตา  แต่ใจลวง
หวังแค่ล้วง  ความสาว  ของเจ้าไป

เมืองสูงค่า  แต่ใจหนา  สุดแสนต่ำ
คอยเหยียบย่ำ  ผู้อ่อนแอ  หวังแค่ได้
ให้ตัวเอง  นั้นมีสุข  บนทุกข์ใคร
ขอแค่ได้  กำไรตัว  ชั่วเหลือดี

ดูนกน้อย  เมื่อรักกัน  ยังมั่นหมาย
ช่วยกันไซร้  สร้างรังรัก  สมศักดิ์ศรี
เพื่อลูกน้อย   จะเกิดมา  เอื้ออารี
เราดูสิ  ขนาดนก  น้ำใจงาม

เรือเข้าจอด  เทียบท่า  น้องมาเถิด
ชนบท  แม้ไม่เลิศ  อย่ามองข้าม
เมืองไม่แจ่ม  แต่ใจคน  ยังดีงาม
อย่ามองข้าม  เมืองไม่สวย  รวยน้ำใจ

แม่มดใจร้าย

28 กันยายน 2549 09:11 น. - comment id 609904

ชีวิตเจ้ายังเหลือเงาไว้เคียงใกล้
ยังเหลือใจไว้ได้รอความฝัน
ยังมีรักจากเพื่อนไว้เตือนกัน
อย่าลืมฝันวันก่อนนะทรามวัย

brave heart

28 กันยายน 2549 09:54 น. - comment id 609918

อันชีวิต เปรียบเป็น เช่นดั่งนก
ที่แอบอก พ่อแม่ แน่ดั่งหมาย
เฝ้าถนอม กล่อมเกลี้ยง หล่อเลี้ยงกาย
ไม่เคยหน่าย รักลูก ด้วยผูกพัน

เมื่อลูกใหญ่ เติบโต โผบินจาก
ไปฝังราก รกใหม่ ตามใฝ่ฝัน
ต้องต่อสู้ ดิ้นรน อดทนกัน
เพื่อสิ่งนั้น ได้ไปถึง ซึ่งต้องการ

ทางชีวิต ผู้ใด ใช่ราบเรียบ
จะสวยเพรียบ พร้อมหรู ดูแสนหวาน
ต้องมีขื่น ขมหน่อย แล้วค่อยบาน
เริ่มสราญ ร่มเย็น ค่อยเป็นไป

คนเขียนกลอน

28 กันยายน 2549 11:16 น. - comment id 609934

อนิจา ใจเจ้า เพียงเท่านี้
ถูกยำยี ทำให้ ใจสลาย
เป็นเพราะรัก ลวงเจ้า เศร้าไม่วาย
ดั่งฝันร้าย พบซ้ำ กระหน่ำใจ
คนในกรุง ใช่ร้าย ไปทั้งหมด
ไม่ใจคด ดั่งคำ นำวิสัย
หากพบพี่ เสียก่อน ถูกหลอนใจ
เจ้าคงไม่ อกช้ำ ระกำทรวง
คงด้วยบุญ ชี้นำ หรือกรรมสร้าง
จึงจำร้าง แรมไป ไกลสุดสรวง
เหมือนว่าวน้อย ขาดปม เพราะลมลวง
พริ้วลอยร่วง หล่นดิน แทบสิ้นใจ
จงอย่าถอย ค่อยสู้ สู่ชีวิต
ไม่มืดมิด ดังฝัน อย่าหวั่นไหว
จะคอยช่วย ให้คำ แนะนำไป
เป็นแรงให้ ใจสู้ สู่ความจริง......

whitelily

28 กันยายน 2549 11:24 น. - comment id 609938

White roses

28 กันยายน 2549 14:56 น. - comment id 610001

คุณเพียงพลิ้ว..

เธอยังดีมีแม่พ่อให้รอกอด
มีคนออดอ้อนรักได้พิงพึ่ง
ฉันไม่มีพ่อกับแม่ให้คำนึง
ยามคิดถึงได้แต่มองท้องนภา..

White roses

28 กันยายน 2549 15:35 น. - comment id 610016

คุณเฌอมาลย์

จากเมืองกาญจน์บ้านป่ามาเมืองหลวง
หวังตักตวงความฝันเพื่อในวันหน้า
เพื่ออนาคตของตนทนฟันฝ่า
ไม่รู้ว่ามีภัยร้ายข้างกายตน

ดังเนื้อทรายหลงทางมากลางป่า
พยัคฆามากมายอยู่ไพรสน
หวังตะปบขบกัดกินเนื้อตน
ต้องหลงกลเป็นเหยื่อเศร้าเขากัดกิน

อีกพ่อแม่ทั้งสองท่านลาจาก
ดังใครพรากควักหัวใจจนสูญสิ้น
ญาติต่างย้ายถิ่นฐานที่ทำกิน
จึงหมดสิ้นถิ่นป่าไพรให้ไปเยือน..

White rose

28 กันยายน 2549 15:46 น. - comment id 610021

คนบนเกาะ..

อยู่เมืองหลวงหงอยเหงาเศร้าดวงจิต
ไม่เคยคิดว่ามีภัยอันใหญ่หลวง
ต้องเจ็บช้ำหัวใจจากชายลวง
ชีวิตร่วงแทบดับดิ้นสิ้นชีวี

ก็อยากไปเหมือนกันพี่นั้นบอก
หาทางออกยังไม่ได้หรอกนะพี่
ทั้งภาระหน้าที่ล้วนมากมี
อยากหลีกหนีไปสักวัน..บ้านป่าไพร.

White rose

28 กันยายน 2549 15:51 น. - comment id 610025

แม่มด...

ขอขอบคุณในน้ำใจจากใจเพื่อน
เปรียบเสมือนน้ำทืพย์จากสวรรค์
หลั่งรินรดหัวใจเศร้าที่ร้าวราน
เริ่มเบิกบานสดใสหายโศกตรม..

White rose

28 กันยายน 2549 15:56 น. - comment id 610027

brave heart ..

เหมือนลูกไก่..หลงทางแม่..แต่อ้อนออก
เดินมานอก..รวงรัง..ห่างไออุ่น
เผชิญโลก..ตามลำพัง..อย่างทารุณ
ยังไม่คุ้น..โลกโสมม..สังคมทราม

เที่ยวร่อนเร่..พเนจร..นอนเดี่ยวโดด
ต้องทนอด..ต้องผจญ..คนเหยียดหยาม
ทั้งหิวโซ..แต่ต้อง..พยายาม
หาข้าวน้ำ..เพื่อประทัง..ยังชีวิน

แต่โชคร้าย..ตามมา..ชะตาเอ๋ย
เดินล่วงเลย..ก้าวย่าง..มาต่างถิ่น
นึกว่ารอด..ปลอดภัย..ไร้มลทิน
แต่กลับสิ้น..อิสระ..ถูกร้าวราน

ถูกจับขัง..ในห้อง..ที่มืดมิด
แสงสว่าง..สักนิด..ไม่ลอดผ่าน
จับมาเล่น..มาขยำ..ยามต้องการ
ต้องซมซาน..ซุกมุมห้อง..นองน้ำตา

ทั้งหนาวสั่น..ทั้งมืดมิด..จิตหวั่นไหว
มองหาใคร..ว่างเปล่า..เศร้านักหนา
เคยซุกปีก..ของแม่..แต่ก่อนมา
หนาวอุรา..ซุกปีกอุ่น..อย่างคุ้นเคย

เดี๋ยวนี้เล่า.ต้องผจญ..ในโลกกว้าง
ต้องเหินห่าง..ที่พักพิง..อิงเขนย
สิ่งแวดล้อม..แปลกตา..ไม่คุ้นเลย
โอ้อกเอ๋ย..ลูกไก่..ใจระทม

จะถูกบีบ..ก็ตาย..วายชีวาตย์
หรือพิฆาต..เข่นฆ่า..ให้สาสม
จะขยำ..หรือทำร้าย..ให้อกตรม
คงสาสม..\"เป็นลูกไก่\"..ในกำมือ.....

White rose

28 กันยายน 2549 16:03 น. - comment id 610032

คนเขียนกลอน

อนิจจาใจของเราก็เท่านี้
คนใจร้ายย่ำยีใจให้สลาย
ถูกรักลวงติดบ่วงเลห์ลวงชาย
ฝันมลายสูญสิ้นใจภินทร์พัง

หากพบพี่เสียก่อนแต่ตอนแรก
คงไม่แหลกพบอาดูรสูญสิ้นหวัง
แต่ทำไมพี่จ๋ามาช้าจัง
ฉันต้องนั่งเดียวดายไร้วิญญา...

White rose

28 กันยายน 2549 16:05 น. - comment id 610034

ลิลลี่สีขาว..

ขอบคุณค่ะสำหรับดอกไม้แสนสวย เป็นความสุขทาง
ใจอีกแบบค่ะ..

ดอกบัว

28 กันยายน 2549 16:36 น. - comment id 610056

อย่าท้อแท้ ระทม เศร้าอุรา
รู้ไหมว่า น้องนี้ ไร้พ่อแม่
แต่ไม่ท้อ ชีวิต โดนรังแก
คงจะแน่ เพราะกรรม ของเรามี

มองคนอื่น ที่เขา เศร้าสุดแสน
เรายังมี งานการณ์ ชั่งสุขขี
คนอื่นนั้น ไม่มี แม้ที่นอน
กลัวทำไม ไยพี่ ต้องคิดหนัก

เรามีเพื่อน พร้อมพักตร์ รักมากหลาย
สนุกสนาน เฮฮา พาสุขใจ
มองทำไม กับสิ่ง ที่ผ่านมา
ทำวันนี้ เริ่งร่า พาหายตรม

White rose

29 กันยายน 2549 01:46 น. - comment id 610190

น้องบัว...

มีเธออยู่..ปลอบใจ..พี่หายเศร้า
ชีวิตเรา..คล้ายกัน..ในวันนี้
ไร้แม่พ่อ..ต่อสู้ไป..ในทางดี
พี่คนนี้..จะไม่ท้อ..ง้อชะตา

คงเป็นกรรม..ทำไว้..ในปางก่อน
จึงยอกย้อน..เย้ยย่ำ..ให้ต่ำค่า
มีเธออยู่..ความซึมเศร้า..เหงาเลือนลา
ขอทายท้า..ต่อนี้ไป..ไล่ความตรม

ยังมีเพื่อน..อีกมากมาย..มาทายทัก
สุขยิ่งนัก..เฮฮา..พาสุขสม
สิ่งผ่านมา..ให้ผ่านไป..หายทุกข์ตรม
หายขื่นขม..แล้วล่ะหนา..นะน้องบัว...

  ขอบคุณน้องบัวมากค่ะ..

ฤกษ์(ไม่ได้ล๊อกอิน)

29 กันยายน 2549 11:32 น. - comment id 610291

อย่าไปเลยบางกอกบอกไม่เชื่อ
อยู่กับเสือดีกว่าไปหาเขา

อิอิ จำได้นิดเดียวเพลงเก่า เขาเตือนแล้วไม่ฟังนี่ อิอิ

White roses

30 กันยายน 2549 20:33 น. - comment id 610741

คุณฤกษ์..

อยู่กับเสือ..เสือหน้าตาเป็นไงคะ...