คิดถึงนะคิดถึงจึงห่วงหา ดวงจันทราที่อยู่คู่ฟ้าฝัน ไกลแสนไกลอย่างไรใจผูกพัน เพียงห่างกันแค่ฟ้ามาสู่ดิน วันคืนที่ผ่านไปน่าใจหาย แม้ห่างกายแต่ใจใฝ่ถวิล จะเจ็บปวดรวดร้าวเศร้าชีวิน ก็ไม่สิ้นสร่างรักสักน้อยเลย ในความเงียบคืนเหงาใต้เงาเพ็ญ ความหนาวเย็นซ้ำใจเจ็บจนชาเฉย ความอ้างว้างเสมือนเพื่อนคุ้นเคย จะล่วงเลยผ่านไปอย่างไรดี หากดวงจันทร์ยังผ่องส่องแสงฉาย สาดอาบกายด้วยแสงทองผ่องฉวี แม้เปล่าเปลี่ยวเอกายามราตรี ก็ยังมีจันทร์เพ็ญเป็นเพื่อนใจฯ
19 กันยายน 2549 15:52 น. - comment id 607567
ดวงจัทราส่องแสงยามมืดมิด ชโลมจิตผู้คนที่หงอยเหงา คอยประคองใจที่ช้ำอย่างเบาเบา ยังคอยเฝ้าดูห่างห่างอย่างห่วงใย รู้สึกไหมแม้กลางคืนจะมืดมิด มิอาจปิดแสงส่องของจันทรฉาย เป็นดังแสงส่องสว่างดูพร่างพราย ให้เราเห็นจุดหมายยามค่ำคืน ขอบคุณนะโสมส่องสว่างแสง ทำให้เรามีแรงแม้ต้องฝืน ทำให้มีกำลังใจลุกขึ้นยืน จะขอฝืนด้วยความหวังเราตั้งใจ
19 กันยายน 2549 19:38 น. - comment id 607654
แหงนมองจันทร์ ผลันจะเอื้อม มือไขว่คว้า ฉุดลงมา ให้พระจันทร์ มานั่งใกล้ ขอแสงอุ่น จากพระจันร์ เติมเต็มใจ แต่ไฉน พระจันทร์ อยู่ไกลจัง...^^ กลอนไพเราะมากเลยค๊าบบ
19 กันยายน 2549 19:46 น. - comment id 607658
กลอนเพราะมากครับ หวานมาก ๆ ขออนุญาตadd เก็บไว้เป็นกลอนที่ชอบนะคับ จะติดตามอ่านผลงานนะคับ
19 กันยายน 2549 21:31 น. - comment id 607688
ชอบนั่งมองจันทร์ ในเวลาที่ฉันมีปัญหา คิดอะไรไม่ออกในทุกครา ก็จะมามองจันทราใต้ฟ้างาม ชอบมองจันทร์ค่ะ แถมยังชอบมองดาวอีกด้วยค่ะ
26 กันยายน 2549 12:37 น. - comment id 609258
ขอบคุณครับ ทุก ๆ คนที่เข้ามาเยี่ยมชม
9 ตุลาคม 2549 20:46 น. - comment id 613221
หวัดดีจ้า ภีม....ฝีมือยังไม่ตกเลยนา... สบายดีป่าว...คิดถึงเน้อ... อิอิ