ปลอบเพื่อน ...

ไวยากรณ์

                                                               ผู้หญิงเจ้าชู้
กลับมายืนอยู่ที่เก่า...
ตรงที่ความเงียบเหงา ทำให้ต้องหวั่นไหว..
เหยียบอยู่ตรงผืนดินเดิมแต่ไม่มีใคร
ความอ้างว้างเปล่าไร้ ทับถมเข้ามา..
ในที่สุดก็ต้องรู้สึกแบบนี้..
ทั้งๆ ที่ทำทุกอย่างเท่าสองมือที่มีแต่ก็ไร้ค่า...
กลับมาเป็นผู้หญิงคนเดิมที่มีเพียงน้ำตา..
เพื่อตอกย้ำให้รู้ว่า ความเจ็บปวดเป็นอย่างไร...
ค่ำคืนนี้คงยาวนานนัก..
แล้วฉันเองจะหยุดพักได้อย่างไรไหว..
ในเมื่อหัวใจยังคงคิดถึงเธอที่จากไป...
วนเวียนซ้ำซากในหัวใจ
อย่างไม่รู้ว่าวันไหนฉันจะลืมมัน...


                                                         ไวยากรณ์
ยังรออยู่ ณ.ที่เก่า..
ตรงที่สองเรา เคยหยอกเย้า คอยเล่นหัว..
แต่วันนี้เพราะเธอ มีเรื่องราวมากมายมาพันพัว
เธอจึงมองไม่เห็นหัว .. คนอื่นที่ยังรักเธอ อีกมากมาย
หากทำอะไร ให้ไปแล้วไร้ค่า..
อยากให้เธอตรองดูว่า .. ใช่มีเพียงเขา ที่มีความหมาย
อย่าไปแคร์ หรือฉุดรั้ง อะไร .. เพื่อให้เขาอยู่ข้างกาย
เพราะจะร้องไห้ฟูมฟาย  จนตัวตาย .. เขาก้อใช่ จะกลับมา
อนาคตข้างหน้า ..อีกไกลนัก
อย่าทึกทัก .. อึกอัก เกรงใครมอง .. อย่างไรหนา
กับอดีตที่เคยเจ็บช้ำ  ที่เขานั้น เคยกระทำมา
โลกเปลี่ยนไปแล้วหนา
พรหมจรรย์ใช่จะมีค่า..  อยู่ที่ว่าเธอจะวางตัวเช่นใด


                                                         ผู้หญิงไร้เงา
ขอบคุณ...คำพูดการปลอบใจ
ฉันรู้ว่าเธอห่วงใย...และเป็นกำลังใจให้ฉันเสมอ
แต่บางครั้ง..ความรู้สึก..ยังคงปิดผนึกการพบเจอ
รู้ไหม...ความเจ็บช้ำน้ำตาเอ่อ...ยังคงมีเสมอภายใน
ยอมรับหละว่า..ในใจยังมีเขา
คนที่เคยเป็นเงา...คนที่เราเคยชิดใกล้
พยายามแล้วนะ...ที่จะลบเลือนเขาไปจากใจ
แต่ไม่รู้เพราะอะไร...ทำอย่างไรก็ตัดใจไม่ได้สักที
ยิ่งกว่านั้น...ความทรงจำยังขังอยู่ในทุกห้อง
ภาพที่ฉันยังจับจ้อง...ยังไม่เคยจะหลีกหนี
อยากลืมเหมือนกัน...อยากมีปัจจุบัน..เหมือนที่เธอว่านะคนดี
แต่ใจมันไม่รู้ไม่ชี้...ทำไม่ได้สักทีไม่รู้ว่าเป็นอะไร
สุดท้ายคงต้องขอเวลาอีกสักหน่อย
เพื่อว่าเวลาจะลบริ้วรอยของความหวั่นไหว
ให้ฉันมีอนาคต...ให้ฉันตัดใจได้ทั้งหมดทั้งใจ
กับเขาคนที่เคยชิดใกล้..คนที่ทำให้ฉันกลายคนไร้เงา


                                                          ไวยากรณ์
ไม่ต้องขอบคุณ .. อะไรได้ไหม ...
หากเป็นไปได้ .. อยากให้เธอ คิดอะไร มากกว่านี้
กับเขาคนชิดใกล้ .. แต่ไฉนกลับโกหกกันทุกที
จับได้ทีนี้  .. เธอจึงเซ้าซี้  เขาจึงทำไม่สนใจเธอ
ทีนี้เธอเอง .. กลับต้องร้อนรุ่ม
คอยตามคุม ตามเช็ค อะไร อะไร อยู่เสมอ
ความระแวง แคลงใจ มากมาย .. ว่าเขาจะนัดพบเจอ
กับแฟนเก่า  กิ๊ก เกลอ ..  ไหน ไหน อีกมากมาย
อยากให้เธอ .. เชื่อมั่นตัวเองบ้าง
กับบางสิ่งบางอย่าง .. ใช่ปล่อยไว้แล้วจะห่างหาย
ระยะทางพิสูจน์ม้า  กาลเวลาพิสูจน์อะไร อีกมากมาย
อย่าเพียงหมายแค่เขาแคร์  เหลียวแลบ้าง .. ทุกอย่างจะยอมทน
ทำไมต้องเอา ..ความรู้สึก ผนึกกับเขา
หากว่าเขาทำตัวเหมือนเงา  .. ใคร  ๆ พูดอย่างไร เธอจะไม่สน
แม้ต้องทุกร้อน เพราะช่วยเหลือเขา เธอนั้นจะยอมทน
จักขัดสน  ทนไป .. ทำไมกับใคร .. ที่เขาแค่หลอกลวง


                                                         ผู้หญิงไร้เงา
ฉันกำลังพยายามทำอยู่
เธอเองก็รับรู้...ว่าฉันกำลังจะหลีกหนี
ซึ่งก็คงต้องใช้เวลา..เป็นแรมเดือน..แรมปี
เพราะรักที่มากมี...ที่ฉันนี้ให้เขาเป็นคนสำคัญ
ไม่ใช่ไม่อยากตัดเยื่อตัดใย
แต่ฉันไม่สามารถตัดอะไรได้เร็วขนาดนั้น
ความรักนะ...เป็นสิ่งที่ต้องใช้เวลาเหมือนกัน
ฉะนั้น...หากเลิกรัก..เลิกผูกพัน..เวลาต้องนั้นต้องทวีคูณ
ขอร้อง..ฉันขอร้องหละ
ขออยู่คนเดียวสักขณะ...เหมือนดั่งฉันเป็นคนสาปสูญ
ไม่พร้อมจะยอมรับ...ไม่อยากให้ใครพบกับ..เวลาที่ฉันต้องอาดูร
น้ำตาฉันไม่อยากจะเพิ่มพูน...หรือต้องเสียศูนย์ให้มากไป
แล้วสักวัน...แล้วในสักวัน
เธอจะเห็นตัวฉันเป็นคนใหม่
คนที่กล้ายอมรับ...คนที่สามารถจะปรับใจ
ลืมเขา..ไม่มีเยื่อใย..อย่างที่ใจเธอต้องการ


                                                         ไวยากรณ์
แต่ขอร้องอะไร .. จะได้ไหม
อย่าแคร์อะไร .. หากใครจะมองอย่าไปสน
กับอดีตที่เขาเคยทำให้เธอช้ำ  .. และความสาวที่เขามาผจญ
อย่าไปต้องทุกข์ต้องทน ..เพราะคนอย่าเขา แค่คนเดียว
สังคมเปลี่ยนไปมากแล้ว
อยากให้เพื่อนแก้ว .. ยิ้มร่าเริง แม้ใจเหี่ยว
หากกาลภายภาคหน้า .. ไม่มีใครยอมรับ หรือแลเหลียว
เธอใช่อยู่คนเดียว .. เพราะคานเราพาดเกี่ยว เอาไว้ไง
หากขอเวลาอยู่คนเดียว สักขณะ
เอาเถอะนะ .. พักซะ อย่าคิดอะไร ต่อไหน ไหน
เพิ่งสมาธิทำงาน ที่รับผิดชอบอีกมากมาย
ส่วนเรื่องอะไร อะไร   ปล่อยมันคลีคลายไป .. ด้วยตัวเอง
ฉันจะรอในวันนั้น
วันที่เธอฉัน กลับมาเริงร่า  .. ไม่มีเขามาข่มเหง
วันที่เธอกลับมาหัวเราะ  งอหาย อย่างครื้นเครง
แม้ฉันจะห่วงเธอ .... ทำร้ายตัวเอง ... สักเท่าไหร่


                                                        ผู้หญิงไร้เงา
เธอไม่ต้องกลัวว่าฉันจะเสียใจ
แล้วทำอะไรอะไรที่โง่เขลา
บอกเลยนะ...ถึงฉันจะรักใครเกินกว่าการณ์คาดเดา
แต่ก็ยังรักตัวเองเหมือนเก่า...ที่ผ่านมา
ฉะนั้นคงมีแน่ที่ฉันจะร้องไห้
เพื่อใช้เป็นเครื่องระบายการห่วงหา
แต่ขอยืนยัน..ฉันไม่ทำให้ตัวเองต้องวายชีวา
เพียงเพื่อรัก...ที่เขามองไร้ค่า...อย่างแน่นอน
จึงขอบอกให้เธอสบายใจได้
ว่าเรื่องที่ผ่านมามากมาย..ฉันจะเก็บไว้เตือนใจแค่อนุสรณ์
ไม่มีอีกแล้ว...ฉันจะพยายามพึงสังวรณ์
แล้วจะพยายามรีบจากจร...รีบถอนใจ
คงไม่นานเพื่อนเอยคงไม่นาน
ที่ฉันจะปล่อยวางความร้าวรานไม่หวั่นไหว
ยิ้มให้เพื่อนได้เหมือนก่อน...ในทุกตอน..อย่างสุขใจ
ฉะนั้นขอเวลา...อีกหน่อยเป็นไร...เพื่อนเอย


                                                         ไวยากรณ์
ยอมรับกลัวเธอ .. จะเสียใจ
และไม่เคยคิดไป .. ว่าเธอจะทำอะไรที่โง่เขลา
แต่ความจริง  .. บางครั้งเกินคาดเดา
อย่างที่เธอเองเล่า .. เธอเคยกินยาประชดเขา ... มาแล้วไง
ไม่อยากให้เธอ .. คิดอะไรเพียงแง่เดียว
ลองแลเหลียว คนอื่น อื่น บ้าง ว่าเขานั้นแย่ มากกว่าขนาดไหน
ทั้งพิการ ขาดการศึกษา ..ถูกยีย่ำ  ไร้พ่อแม่ คอยเห็นใจ
เขาเหล่านั้นยังยืนอยู่ได้ ..  นับประสาอะไร ..กับปัญหาที่เธอกำลังเผชิญ
เพราะฉะนั้น .. ฉันเชื่อว่าเธอต้องผ่านมันได้
หากมีเรื่องอะไร  ไม่สบายใจ บอกมาได้ ...อย่าห่างเหิน
อยากให้เธอรับรู้  ในหนทางที่ก้าวเดิน
สิ่งที่เธอเผชิญ .. มีฉันเดิน .. อยู่ข้างตลอดไป
ฉันจะรอ .. คนเริงร่า คืนกลับมา
แม้จะต้องใช้เวลา .. เพื่อรักษาเยียวยา ขนาดไหน
เธอคนเก่า .. คนที่มีค่ามากมาย .. ในหัวใจ
ไม่ใช่เอาแต่ร้องไห้ฟูมฟาย .. เพียงหมาย ขอให้เขาแคร์