ฉันแต่งกลอนสอนให้ใจได้คิด เตือนดวงจิตมิให้ใจไหวหวั่น รักหรือไม่ไม่เป็นสิ่งสำคัญ อาจเป็นฝันลอยมากับสายลม เป็นเพียงความรู้สึกดีที่มีให้ แต่มิได้ทำให้ใจขื่นขม ไม่ต้องกลัวว่าฉันจะต้องตรม หรือขื่นขมกับรักที่หักใจ เพราะตัวฉันเคยผ่านความรู้สึก รักร้าวลึกเกินนึกหรือหวั่นไหว เคยถูกรักทำปวดรวดร้าวใจ แล้วหัวใจก็ผ่านมาด้วยดี เพราะตัวฉันนั้นมีรักรอบข้าง ไม่อ้างว้างเหว่ว้าน่าหน่ายหนี รอบข้างฉันยังมีคนใยดี พร้อมยังมีความรักที่ปักใจ
6 กันยายน 2549 22:33 น. - comment id 604057
ดีเหมือนกัน
7 กันยายน 2549 00:25 น. - comment id 604101
ฉันแต่งกลอนหลายอย่างเพื่อสร้างฐาน กะประมาณงานเสนอเหมือนเผลอไผล ให้หลายแบบแตกต่างให้ห่างไกล เพื่อไม่ให้จำเจแถมเก๋ดี จริง ๆ ชอบหัดเขียนกลอนกล แต่ส่วนใหญ่ เป็นกลอนมน ๆ หรือไม่ก็รี ๆ ทุกทีเลยค่ะ อิอิ
7 กันยายน 2549 14:10 น. - comment id 604185
รักและรู้สึกดีกับการเขียนกลอนค่ะ ความรักทำให้มีเรื่องเขียนนะคะ
7 กันยายน 2549 15:16 น. - comment id 604220
รู้สึกนี้ดีด้วยมาช่วยคิด มาเป็นมิตรนักเขียนเรียนกลอนได้ อาจฝึกฝนจนเก่งร้องเพลงไทย กำลังใจหนึ่งนี้ที่ฝากเธอ
7 กันยายน 2549 15:34 น. - comment id 604227
แวะเอาความรักมามอบใหค่ะ...
7 กันยายน 2549 19:25 น. - comment id 604282
แวะมาชื่นชมผลงานครับ
7 กันยายน 2549 19:45 น. - comment id 604294
ขอบคุณสำหรับความรู้สึกดีที่มีให้จากนางฟ้าแสนซน และน้องพลคนขยัน(จริงป่าวไม่รู้) จริงๆ อยากเขียนให้เก่งกว่านี้ค่ะ ผู้หญิงไร้เงา แต่ก็ได้เท่าที่เห็นค่ะ ขอบคุณที่แวะมาเยี่ยมนะคะ ใช่ค่ะความรักทำให้เราเขียนกลอนได้ทั้งสุข ทุกข์ แต่ถ้าบทกลอนของเราช่วยทำให้คนอื่นรู้สึกดีขึ้น ก็เป็นความสุขแล้วค่ะ เพียงพลิ้ว% 16% ร้องเพลงไทยสากลคงพอได้ แต่ถ้าไทยเดิมสงสัยคนจะวิ่งหนีค่ะ ขอบคุณสำหรับความรักที่นำมามอบให้ค่ะ white rose ขอบคุณที่แวะมาชมค่ะคุณแมวคราว ขอบคุณทุกคนที่แวะมาอ่านค่ะ แล้วพบกันใหม่ค่ะ