กลอนนี้เพื่อมิตรภาพ....
โพลารีส
เพื่อนๆค่ะกลอนนี้เราไม่ได้แต่งเองหรอกนะค่ะ เป็นกลอนที่พี่คนหนึ่งแต่งให้ตอนที่เราไปเข้าค่ายสิ่งแวดล้อม พี่คนนี้เค้าพิการทางสายตา แต่เค้าแต่งกลอนได้ดีมากๆๆเลยค่ะ เราก็เลยลองนำมาให้เพื่อนๆอ่านดูค่ะ ช่วยให้กำลังใจพี่ที่แต่งกลอนนี้ด้วยนะค่ะ พี่เค้าชื่อพี่วันค่ะ และเมย์ก็ขอขอบคุณพี่วันชัยที่แต่งกลอนนี้ให้เมย์ด้วยนะค่ะ ขอบคุณค่ะ " ให้กำลังใจพี่วันด้วยนะค่ะนี่คือผลงานของพี่เค้าค่ะ
" เมื่อแรกเริ่มเติมถักรักก็หวาน
ดั่งน้ำตาลปนน้ำอ้อยอร่อยหอม
ใครได้เจอก็เผลอชมเฝ้าดมตอม
คอยถนอมไม่ยอมห่างละวางใจ
เมื่อพินิจคิดดูยิ่งรู้รส
มิอาจปลดสะกดกลั้นจิตหวั่นไหว
ด้วยความรักคอยเปิดทางระหว่างใจ
จึงทำให้ไร้ทุกข์สุขสำราญ
แต่เมื่อครั้งความหวังที่ฝันใฝ่
เจือจางไปไม่สมจิตคิดถวิล
ความรักที่เคยหอมหวานปานกลืนกิน
ก็คลายสิ้นบินโบกโศกเศร้าใจ
จึงขอย้ำพร่ำเตือนเพื่อนร่วมโลก
อย่าเศร้าโศกเมื่อหลงผิดคิดเผลอไผล
จงเร่งสร้างความนี้แต่นี้ไป
เพื่อเสริมใจที่หวั่นไหวให้มั่นคง "