เกี่ยวก้อย ร้อยใจ ในวันท้อ สองใจ สานต่อ ก่อความฝัน ทางคด เราข้าม ตามด้วยกัน คืนวัน คั่นไว้ ให้จดจำ เมฆหมอก หยอกเหย้า ดาวดวงน้อย จันทร์คล้อย ลอยเด่น แสนหวานฉ่ำ เคว้งคว้าง ร้างไกล ใครชี้นำ สูงต่ำ ดำขาว เราเลือกชม ต่างจาก เมืองไกล วิไลศรี ราตรี สีแสง แรงขื่นขม ใกล้ชิด นิดเดียว เสียวระบม หวานขม ชมยาก หากไม่เจน เด็กนา มาสู้ อยู่เมืองใหญ่ ร่วมสอง ครองใจ ให้ฟ้าเห็น เคียงคู่ ชู้รัก ยากลำเค็ญ ยากเย็น เป็นไป ในทำนอง เธอล้ม ฉันลุก ปลุกให้สู้ เธอร้อง ฉันรู้ อยู่เพียงสอง เธอหนาว ฉันนอน กอดประคอง เราสอง เคียงข้าง ไม่ห่างกัน หนทาง ห่างไกล หลายหมื่นลี้ วันนี้ ที่ก้าว ยังห่างฝัน หากล้ม รีบลุก ทุกคืนวัน จับมือ ก้าวมั่น หยิบฝันมา
28 สิงหาคม 2549 16:48 น. - comment id 601921
สวัสดีค่ะ ผ่านมาอ่าน เป็นบทกลอนที่เป็นกำลังให้กัน ดีจังเลยค่ะ
28 สิงหาคม 2549 23:49 น. - comment id 601980
29 สิงหาคม 2549 12:03 น. - comment id 602049
เยี่ยมมากขอณุญษตนำไปใช้ต่อได้ป่าว
29 สิงหาคม 2549 12:41 น. - comment id 602064
เพียงแวะมา จารึกนาม ลงความเห็น ก็จะเป็น แรงใจ ให้แล้วหนา ร้อยคำชม ชวนชื่น หมื่นวาจา ไม่เท่าแวะ เวียนมา จารึกนาม ขอบคุณท่านธรรมาภิวัฎ น้องดอกบัว และบ้านนอกเข้ากรุงครับ ที่แวะมาเยี่ยมเยือน
29 สิงหาคม 2549 12:49 น. - comment id 602068
เพียงแวะมา จารึกนาม ลงความเห็น ก็จะเป็น แรงใจ ให้แล้วหนา ร้อยคำชม ชวนชื่น หมื่นวาจา ไม่ชื่นใจ เท่าเวียนมา จารึกนาม
30 สิงหาคม 2549 11:55 น. - comment id 602333
เป็นกำลังใจให้ค่ะ สักวันฝันจะเป็นจริง