วันใหม่ เธอมาหน่ายหายไปในวันหยุด วันที่ฉันนั้นหลุดจากรอยฉาว หลุดพ้นจากเรื่องรักมากเรื่องราว ที่ปวดร้าวเพิ่งผ่านไปไม่เว้นวัน หยดน้ำใสไหลลงตรงสองแก้ม ดั่งหยดน้ำตามแต่งแต้มแซมโศกศัลย์ หยาดพิษรดใจให้จาบัลย์ หยดด้วยฝันวันศุกร์เศร้าซุกใจ ยิ้มระรื่นตื่นจากฝันคืนวันเสาร์ อยากลืมเรื่องเก่าเก่าไม่เอาไหน ฝังความช้ำจำความทุกข์ซุกข้างใน ตั้งต้นใหม่เดินหน้าอย่างท้าทาย ขอเริ่มใหม่อีกสักครั้งดังเคยฝัน เป็นเดิมพันแห่งชีวิตคิดขวนขวาย คอยเตือนจิตสู้ต่อไปทั้งใจกาย เพิ่มคุณค่าในความหมายให้กับจันทร์ จะเป็นฟ้าคอยประคองป้องเธอไว้ พิทักษ์ภัยทุกทางสร้างสายฝัน สองมือโอบกอดเธอไว้ในนิรันดร์ ขอรักมั่นคนใหม่ไม่ผันแปร ลุงรอง
25 สิงหาคม 2549 22:50 น. - comment id 601350
แวะมาอ่านค่ะ ได้อ่านแล้วนึกถึงกลอนที่ตัวเองแต่งค่ะเหมือนได้เข้าไปอยู่ในทุกบทที่ลุงรองแต่งเลยค่ะ
27 สิงหาคม 2549 10:43 น. - comment id 601625
เข้ามาขอความคุ้มครองจากลุงรองค่ะ
27 สิงหาคม 2549 13:50 น. - comment id 601694
28 สิงหาคม 2549 10:45 น. - comment id 601841
ขอขอบคุณ คนแวะเวียน เปลี่ยนมายี่ยม ด้วยว่าเจียม ด้อยค่า กว่าใครเขา คุณแม่มด ใจดีด้วย ช่วยบรรเทา \"ดอกบัว\" เข้า มาพ้อ ขอคุ้มครอง ธรรมาภิวัฏ มีน้ำใจ ให้กุหลาบ ลุงซึ้งทราบ ดีใจ คลายหม่นหมอง ขอขอบคุณ มิตรทั่วแคว้น ดินแดนทอง ขอสนอง หากเสนอ เจอทักกัน ลุงรอง