ไม่อยากให้เธอเป็นท้องฟ้า

คนมีฝัน

เธอเป็นเหมือนฟ้ากว้าง
ที่ปล่อยให้ฉันบินอย่างเคว้งคว้างบนทางฝัน
เหน็บหนาวเดียวดายภายใต้แสงจันทร์
ร้อนรุ่มด้วยตะวันแผดเผากายา
ใจเธอก็เป็นดั่งฟ้ากว้าง
ที่ทำให้ฉันต้องอ้างว้าง..หวั่นไหว
บิน..บิน..บินเพียงลำพังเรื่อยไป
ด้วยไม่รู้เมื่อไหร่จะถึงเส้นขอบใจของเธอ
อยากให้เธอเป็นเพียงสายลมอ่อนไหว
ช่วยพัดพยุงปีกของฉันให้บินไปยามอ่อนล้า
พัดพริ้วไปกับฉันทุกเวลา
ยามร้องไห้เธอช่วยพัดน้ำตาให้แห้งไป
อยากให้เธอเป็นเพียงแดดอ่อน-อ่อน
สบาย - สบายไม่ร้อนไม่หนาว
อยากให้เธอเป็นดั่งดาวที่พร่างพราว
อยู่เป็นเพื่อนยามที่หัวใจร้าวระบม
อยากให้เธอเป็นอะไรก็ได้
แต่ไม่อยากให้เธอเป็นท้องฟ้าเช่นวันนี้
ขอเถอะฉันขอร้องนะคนดี
อย่าปล่อยให้ใจดวงนี้ต้องบินเพียงลำพัง				
comments powered by Disqus
  • cool hearted

    22 มกราคม 2545 14:05 น. - comment id 31539

    แต่งเพราะจังเลยค่ะ
    อย่าปล่อยให้ใจโบยบินไป อย่างเหน็ดเหนื่อย
    มากนักนะ ดูแลมันนิดนึง
    
    เป็นกำลังใจให้เพื่อน
  • mono

    22 มกราคม 2545 15:24 น. - comment id 31554

    นั่นสิ  ฟ้ากับนกจริง ๆ มันห่างไกลกันมากเลย....กลอนเพราะจ้ะ
  • คนมีฝัน

    22 มกราคม 2545 16:03 น. - comment id 31564

    คลิกรูปผิดค่ะ...แย่จังเลย

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน