ในห้องแคบที่มืดมิด......... จะมีไหมใครสักคนเคียงข้างฉัน............ ในห้องที่ไม่มีแม้แสงจันทร์........... มีแต่ความฝันที่มันเลือนลาง.......... รู้ไหมว่าคนทางนี้แอบร้องไห้......... เธอคงมีความสุขใช่ไหมที่ทำร้ายฉัน........ แอบซ่อนน้ำตาแอบเก็บความรู้สึกมัน....... ไม่ให้มันรินไหลต่อหน้าเธอ....... ฝืนทนจมน้ำตาด้วยใจที่เศร้าหมอง...... คอยประคองหัวใจที่เจ็บช้ำ........ บอกกับตัวเองว่าเจ็บแล้วต้องจำ........ คอยเตือนย้ำ.......******** ว่าคนอย่างฉันก็มีค่าพอ *********
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์ 16 ส.ค. 2549 21:48 น. - ID 92082 
1362
2
0
17 สิงหาคม 2549 00:09 น. - comment id 598170
ในห้องแคบในคืนที่มิดมิด เรายังคงมีสิทธิ์ที่จะฝัน ทำให้เรายังนึกถึงคืนวัน วันที่ฉันและเธอร่วมอยู่เคียง แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นอดีต ทางชีวิตที่เคยขีดเคยเคยหวัง เคยมีคนบอกความรักไม่จีรัง มันเลยพังพินาศแคล้วคลาดไป สู้ต่อไปสู้นะสู้อีกนิด แล้วชีวิตข้างหน้าไม่ไปไหน ความสำเร็จของชีวิตอยู่ไม่ไกล สู้ต่อไป ที่แน่ ๆ พ่อแม่คอย
17 สิงหาคม 2549 09:53 น. - comment id 598235
สวัสดีค่ะ... บางสิ่งอาจอยากจะลืม แต่ไม่ลืม.. จึงต้องทำใจยอมรับและ ซึบซับความเจ็บ... เป็นกำลังใจให้คุณนะคะ
17 สิงหาคม 2549 10:39 น. - comment id 598281
ในห้องที่มืดมิด หลับสนิทนิทราฝัน เพียงหวังยังมีกัน อย่าไหวหวั่นอย่าเปลี่ยนใจ หัวใจใยร้าวลึก ตกผลึกกลัดหนองหมองไหม้ ห้องมืดอยู่เดียวดาย ไร้ความหมาย...ถ้าใครไม่กลับมา...
17 สิงหาคม 2549 11:07 น. - comment id 598296
ความมืดมิดปิดใจในห้องแคบ ช่างปวดแปลบแสบทรวงห่วงคิดถึง อีกไร้แสงแห่งจันทร์นั้นรำพึง สิ่งตราตรึงพึงหายไม่กลับมา.
แก้วประเสริฐ.
17 สิงหาคม 2549 12:43 น. - comment id 598346
ฟังดูแล้วห้องอย่างนั้นคงเป็นคุก แคบ และมืดไม่เห็นแสงเดือนแสงตะวัน คงเปรียบได้กับ ไปอยู่กับใครสักคนก็เหมือนติดคุกนะแหละ อิอิ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
