.. ค ว้ า ง .. มิรู้จะก้าวย่างทิศทางไหน มันเวิ้งเหงาเปล่าว่างอยู่ข้างใน เกินจะกล่าวคำใด-อะไรดี ..ใจหาย... คงเสียดายอุ่นหวานของวานนี้ นั่น.. รอยยิ้มของคืนวันอันแสนดี จะทอดทิ้งก็พิรี้พิไรครวญ .. หนึ่งใจขมปร่า .. จนอยากลาลาลับไม่กลับหวน อีกใจซึ้งถ้อยฝันพารัญจวน มันปั่นป่วนวุ่นว้าในอารมณ์ .. อย่างไร ? .. หัวใจจึงจะห้ามความขื่นขม เอ่ยคำลาแม้ว่าจะโศกซม หรือยอมจมเจ็บอย่างมิร้างลา
รวี นิชา 6 ส.ค. 2549 22:14 น. - ID 91777 
1726
3
0
7 สิงหาคม 2549 07:57 น. - comment id 595408
จะยอมเจ็บมิสร่างแม้นร้างลา เจ็บดักดานค่ะกานต์น่ะ ไม่ลืมแหงๆเลยค่ะ คุณอย่าเศร้าน้า กานต์เป็นกำลังใจให้คุณเสมอนะคะ
7 สิงหาคม 2549 10:29 น. - comment id 595434
งืม ๆๆ น่าคิดนะคะ อยู่ไปก็เจ็บ จบก็เจ็บ.. แล้วแต่เราจะเลือกทรมานตัวเองแบบไหนค่ะ 5555555555 แวะมาหา เอาดอกไม้มาฝากค่ะ
7 สิงหาคม 2549 11:02 น. - comment id 595444
เดียวดาย ... คล้ายคล้ายโลกคว้างกลางห้วงหาว ยืนลำพังอย่างคว้าไขว่ในเรื่องราว และเหน็บหนาวเกินกลั้นกลั่นน้ำตา ร้างรอย ... หมอกจากดอยลงดินสิ้นคุณค่า ดาวจรัสกลับหมองหม่นศรัทธา หนอเวลา หมดแล้ว หรืออย่างไร เดียวดาย ... ใจหายหายลิ่วลับกับฝันใฝ่ ปรารถนากาลเวลาเยียวยาใจ แต่คงสิ้นสูญไร้ใครแลมา
7 สิงหาคม 2549 12:24 น. - comment id 595463
เคว้งคว้าง คนเคยหวงห่วงใยอยู่ทีไหน สุดเงีบบเหงาเปล่าเปลี่ยวเหี่ยวหัวใจ ว่าวันใดขวัญยืนกลับคืนมา ทายผลบอลไปกับไทยรัฐก็ไม่ฟลุ๊คถูกซักรางวัล คิดถึงคอบอลเหมือนกันครับ
7 สิงหาคม 2549 16:35 น. - comment id 595526
คว้าง คว้าง ใบไม้ปลิว ละลิ่วหล่นลงบนดิน เอื่อยๆ ธารไหลริน มิรู้สิ้น ณ หนใด เปรียบดังชีวิตนี้ มิมีที่จะพักใจ ว้างว้าง ร้างฤทัย ฤา ชีพดับ จนลับสูญ
7 สิงหาคม 2549 21:04 น. - comment id 595572
บางทีเราก็เลือกที่จะเก็บไว้แม้มันจะเจ็บปวดค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
