เป็นเพียงนักเดินทางในคืนเศร้า ดูเงียบเหงาเบาบางอย่างภาพฝัน ผ่านเรื่องราวประสบการณ์ของคืนวัน บ้างหวาดหวั่นรันทดสลดใจ เพื่อนของฉันคือน้ำตาคราครั้งนี้ ทุกข์ทวีโหมกระหน่ำน้ำตาไหล สร้างบาดแผลเจ็บลึกผนึกใน สร้างตัวตนอ่อนไหวไปตามกาล แล้วเวลาก็พาเธอมาเป็นเพื่อน คอยติเตือนรักของเธอแสนอ่อนหวาน มอบให้ฉันมั่นรักในดวงมาน สื่อผสานลบโศกเศร้าอันร้าวรอน รักนั้นมีอานุภาพมากมายนัก ฉันจึงจักเรียนรู้เธอพร่ำสอน ใจสองใจรวมกันไว้ไม่อาวรณ์ ร่วมกันสร้างอนุสรณ์ของหัวใจ
ดอกฝัน 1 ส.ค. 2549 17:51 น. - ID 91640 
1186
2
0
2 สิงหาคม 2549 07:34 น. - comment id 594450
รักของฉันไร้ราคาอานุภาพ มิซึมซาบสู่ใจใครคนหนึ่ง ค่าน้อยนิดเพียงธุลีมิตราตรึง ไม่อาจขึงหัวใจให้มั่นคง
2 สิงหาคม 2549 11:45 น. - comment id 594521
วันที่คนข้างกายไม่ใช่คนข้างใจ ใช่ไหมคะคุณเพียงพลิ้ว
3 สิงหาคม 2549 14:22 น. - comment id 594829
เป็นบทกลอนที่น่าสนใจมาก เคยเรียนในวิชาคติชนวิทยา สมัยยังสาวเน้อ---???? ) คุณดอกฝันเคยอ่านบทโคลงที่ผมลงหรอครับ แล้วหนังสือจะหาได้ที่ไหน มันรวมโคลง กลอนเก่าๆ ไว้หรือเปล่าครับ
4 สิงหาคม 2549 09:47 น. - comment id 594999
เคยอ่านค่าว คำผญา แต่เป็นคนละชิ้นกับที่เอามาลง พี่ชอบเพราะว่าสะท้อนภูมิปัญญาและความเชื่อของคนภาคต่างๆ ประกอบกับมีเพื่อนเอกเป็นคนภาคอีสานเขาชอบท่องผญาให้ฟัง คนไทยไม่ด้อยกว่าชาติใดเลยนะคะ หนังสือหาอ่านได้ตามห้องสมุดมหาวิทยาลัย และหอสมุดแห่งชาติซึ่งมีสาขาตามจังหวัดต่างๆ อย่างเช่นหอสมุดแห่งชาติชลบุรีจะเขียนในสมุดไทยขออ่านหรือถ่ายเอกสารได้ค่ะ หนังสือที่ม.รามก็มีขาย ที่อยากแนะนำอีกอย่างก็คือสารานุกรมภาคต่างๆปกสีแดงและหนังสือคติชนวิทยาของอ.กิ่งแก้ว อัตถากรกับของศ.ธวัช ปุณโณทกที่แต่งโดยอาจารย์ท่านอื่นๆก็มีค่ะลองหาอ่านดูนะคะ
4 สิงหาคม 2549 11:19 น. - comment id 595025
ขอบคุณคุณพี่ครับ ผมชอบโคลงกลอนเก่าๆ นะครับ หมายถึงโคลงกลอนที่ชาวบ้านเขียนหรือแต่งขึ้นมา แต่ส่วนมากไม่ค่อยได้บันทึกไว้ หาอ่านได้ยาก นอกจากเรานั่งฟังคนเฒ่าคนแก่พูดให้ฟัง.. ก็จะลองหาหนังสือตามคำแนะนำมาอ่านดูครับ ห้องสมุดใกล้ๆที่ผมอยู่ไม่รู้จะมีหรือเปล่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
