-+รักนะ+-
กรวสุภิญโญ
วันแรกที่เจอเธอไม่ชอบ
แถมว่าตอบทุกคราวเราพูดหนา
ชอบว่าเราแบรกแตกแหกเวลา
ปากก็หมาพูดอยู่ได้ไม่ลงเอย
วันต่อมาเห็นหน้าแทบบ้าคลั่ง
สายตาดั่งหวังแนบชิดคิดเมินเฉย
เพราะว่าฉันรู้สึกนึกเกินเลย
จึงได้เอ่ยให้เฉลยความในใจ
ทำไมดูสายตาไม่เหมือนก่อน
กลับอาวรณ์ยามเมื่อฉันหวั่นไหว
เมื่อฉันทุกข์ทุกข์ด้วยช่วยหายไว
นานๆไปใจสุขเพราะ"ถูกคอ"
การกระทำล้ำหน้าแสนผาสุข
เพราะพันผูกมากโขโอ้ละหนอ
จะไปไหนไปนั่นหมั่นเคลียคลอ
ไม่รั้งรอรู้สึกดีมีให้เธอ
วันแห่งความสุขใจได้มาถึง
จนอนึ่งเธอซึ่งคิดจิตพลั้งเผลอ
เอ่ยคำหวานที่ไม่เคยผ่านพบเจอ
แต่แล้วเธอบอกสองคำล้ำพอเพียง
พูดวกไปวนมาฟังคมขำ
จะพูดคำว่าอะไรไม่เคยเกี่ยง
ขอแค่เธอเผลอเอ่ยเผยสำเนียง
ได้ยินเสียง..." รักนะ"...แทบบ้าตาย