เหมือนฟ้าประทาน บันดาลให้เจอ ในฝันที่เพ้อ ถึงเธอคนนั้น กลายเป็นความจริง ทุกสิ่งประจัก เมื่อเหนื่อยหยุดพัก แบ่งปันแอบอิง หากแต่ความสุข กับหยุดสุงสิง ใยไม่ได้ยิน เสียงวิงวอนกัน ฟ้าพรากเธอห่าง ออกจากอกฉัน คนละภพกัน เหมือนฝันจืดจาง.... ถ้ามีคนที่เรารักและรักเรา ก็ควรจะถนอมดูแลรักให้ดี ๆ และถ้าความรักจากไป คุณจะมาพร่ำบอกว่า "ถ้าย้อนเวลากลับไปได้ฉันจะไม่ทำ"มันไม่มีประโยชน์อะไรหรอกค่ะ (อ้างอิงมาจากหนังสือความรู้สึกดีที่เรียกว่ารัก เล่ม 1 เรื่อง ฟ้าลืม แม่มณี)
17 กรกฎาคม 2549 17:05 น. - comment id 590700
เศร้าจังน้องเล็ก พี่รุ่งเคยเขียน สะพานข้ามใจ นะ ... เนื้อหาคล้ายกันเลย http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem82875.html สะพานข้ามใจ อยากจะสานสะพานใจข้ามฟากฟ้า ไปถึงท่าหอคอยแห่งรอยฝัน ที่ที่มีเธอยังอยู่เป็นคู่กัน ณ จุดนั้นขอบห้วงใจไกลสุดตา อยากจะสานสะพานแห่งความรัก ไปรู้จักความมั่นแน่นแทนคุณค่า อยากกำนัลวันดีดีที่ผ่านมา ยั้งเวลาการจากกันอย่าสั้นลง ยังไม่อาจพาดสะพานสานถึงฟ้า ด้วยซึ้งค่าภาพประทับเพลินหลับหลง ตกค่ำคืนชื่นฝันยังมั่นคง ราวกักกรงตอกย้ำเพียงลำพัง อยากจะสานสะพานใจให้ถึงที่ รู้สึกดีเพียงคิดถึงซึ้งความหลัง หากวันนี้มีอดีตกรีดประดัง รอยเธอฝังในใจไม่เลือนลาง เธอจากโลกโศกพอสำหรับฉัน สะพานฝันสะพานใจไม่อาจสร้าง ที่ทำได้ขณะนี้คือปลดวาง ลบภาพจางจากใจ ... ให้ลืมเธอ. เขียนไว้ตั้งแต่ปีที่แล้วนะ ... เอามาฝากไว้ในกระทู้ค่ะ เราใจตรงกันเรื่อยเลย ชอบเขียนอะไรที่มีเนื้อหาคล้ายๆ กัน : )
17 กรกฎาคม 2549 18:42 น. - comment id 590730
น้องเล็ก เขียนได้เรียบง่าย แต่อ่านแล้วซึ้งดีนะคะ รักแล้วอย่าลืม ถ้าลืมอย่ารัก มีใจแน่นหนัก ตั้งปักหลักมั่น ให้ฟ้าจดจำ ถ้อยคำพยาน จะรักนานนาน ไม่ให้ลืมเลือน
17 กรกฎาคม 2549 19:11 น. - comment id 590735
รักแล้วรักมั่น ไม่เคยลืมกัน มั่นใจดวงนี้ แต่เธอไกลห่าง ห่างไปทุกที รักที่เคยมี เดี๋ยวนี้...เปล่าดาย เธอว่าฉันหลอก กลอกกลิ้งเหลือหลาย รักหรือใจง่าย ไม่เข้าใจตัวเอง แต่ที่ผ่านมา ทำให้ฉันรู้ว่า รักเพียงลมพัด ชั่ววูบแล้วดับ ในฝันกลับกลาย เหลือแค่เพียงเงา เปล่าเปลี่ยวเดียวดาย ฝันนั้นสลาย...เพราะเราไกลกัน
17 กรกฎาคม 2549 21:22 น. - comment id 590756
มันคงกลับไปแก้ไขอะไรไม่ได้แล้วละ น้อออออออออออออ เป็นเหมือนกันเลย อิอิ
18 กรกฎาคม 2549 07:45 น. - comment id 590854
สวัสดีค่ะ อยากรักษาความรักไว้... แต่คงเป็นแค่ข้ออ้าง....ลบล้างความเจ็บปวด...