ขอพรจากฟากฟ้า ................. เปี่ยมขวัญ ปลอบจิตคนผูกพัน ................ ซาบซึ้ง ให้หายป่วยไข้พลัน ............... จางเจ็บ หน่ายเหนื่อยขุกเข็ญขึ้ง ......... ช่วยให้หายสูญ ขอจรูญแจ่มหล้า ................... จันทร์นวล ห้อมห่อสาดแสงชวน .............. ส่องสร้าง คลายไข้สร่างเจ็บจวน ............ ร้อนเร่า ขอดอกไม้หอมล้าง ................ ขุ่นข้องหมองมัว ดาวใสทั่วฟากฟ้า ................... ส่องประกาย ช่วยส่องแสงพร่างพราย .......... ผ่องแผ้ว กล่อมกระจ่างจุดฉาย .............. หวังเพิ่ม พูนพิเศษเก็จแก้ว .................. ดุจร้องเพลงฝัน กำนัลเหมือนเยี่ยมไข้ ............. สร่างหาย แทนสื่อถ้อยเรียงราย .............. ต่างหน้า โอบกอดทุกความหมาย .......... หยั่งลึก ให้โศกมลายล้า ...................... อย่าให้หม่นหมอง ขอประคองร่างรุ้ง .................... ห่มกาย ซับรุ่มร้อนอบอาย .................... สร่างไข้ จางเจ็บปวดผ่อนคลาย ............. เถิดนะ เพียงอยากเห็นยิ้มได้ .............. ชื่นล้ำความฝัน แม้ฉันจะห่างหน้า ................... ไม่เห็น ขอหนึ่งขันน้ำเย็น .................... ชุ่มล้ำ มนต์น้ำช่วยล้างเข็ญ ............... เหน็ดเหนื่อย ยิ้มฉุดประคองค้ำ .................... ดุจถ้อยแรงใจ ขอพรใดฟากฟ้า ...................... เลิศสรวง อุทิศสู่สิ่งหวง ............................ รักล้ำ ถนอมสุดห้วงดวง ..................... ใจมั่น ขอฟากฟ้าเสกย้ำ ...................... ห่มห้วงดวงขวัญ.
11 กรกฎาคม 2549 09:57 น. - comment id 589590
แหม.....ตาร้องผ่าว แต่งโคลงเยี่ยมไข้...คงหายวันหายคืนแระ คนมีฟามรักเนาะ... อิอิ..ขอให้มีความสุขมากๆน๊ะ
11 กรกฎาคม 2549 10:50 น. - comment id 589598
ดีจัง ฟังแล้วอบอุ่นแทน คิคิ เพราะมากค่ะ
11 กรกฎาคม 2549 11:59 น. - comment id 589603
แต่งเหมือนรู้ใจเลยค่ะ แต่งมีคนให้คิดถึงเยอะอ่ะ เศร้าใจ
11 กรกฎาคม 2549 12:08 น. - comment id 589606
ขอชมว่างานเขียนได้งามครับ
11 กรกฎาคม 2549 13:14 น. - comment id 589613
อาดู๊ยยยยย ดู๊ยยยยยยยยยยยย คักหลาย ....
11 กรกฎาคม 2549 13:21 น. - comment id 589614
เห็นพรจากฟากฟ้า ปลอบขวัญ คิดว่าไข้หายพลัน แน่แล้ว ยิ่งพรจากดาว, จันทร์ บรรเจิด น้ำเยียบเย็นหนึ่งแก้ว นั่นแล้วไข้คืน แซวพี่รุ่งซะหน่อย
11 กรกฎาคม 2549 17:13 น. - comment id 589635
คิดถึงแล้วก้อห่วงเค้าอยู่เหมือนกัน แต่ทำไงได้ นอกจากคิดเองก้อต้อง ช้ำเอง แงงงงง...เศร้าใจจัง....
12 กรกฎาคม 2549 10:49 น. - comment id 589738
สวัสดีค่ะ ... พี่ไรไก่ คนเยี่ยมไข้ ก็ต้องไปทำให้คนป่วยนอนหลับได้อย่างมีสุข จะได้หายไวๆ ใช่ไหม? อิอิ นู๋ไม่รู้...ยังเด็ก ไม่ชอบคำว่า นู๋ เลยอะ ขัดตาจัง ช่วยเปลี่ยนชื่อหน่อยได้ไหมคะ? หนูไม่รู้...ยังเด็ก นะ นะ แล้วหนูจะน่ารักมาก ถ้าไม่ถูกแมวจับกินก่อน แซวเล่นนะคะ : ) น้องเล็ก จะไม่ให้รู้ใจได้ยังไง ก็ใช้ใจตัวเองเอามาเขียนนิจ๊ะ คุณกันเอง ขอบคุณมากค่ะ ... ก็หัดเขียนโคลงให้หวานๆ อะค่ะ เพราะฉันทลักษณ์ของโคลงจะแข็งๆ ถ้าเอามาเขียนให้หวานได้ ... ก็คงจะมีเสน่ห์อย่างน่าอัศจรรย์ พี่มอมแมม แทงยู ... ที่ชม น้องนิก พรพร่างจากฟากฟ้า .................. ไข้หาย เพียงเพื่อใจสบาย ...................... สร่างกลุ้ม ชีวิตมิเดียวดาย ........................... หรอกนะ มีหนึ่งคนยังคุ้ม .......................... ปกป้องมิหาย. คุณชมพูภูคา ก็คิดดีๆ สิจ๊ะ ... จะได้ไม่ช้ำใจ คิดดีๆ ห่วงดีๆ แล้วเขาก็ได้รับสิ่งดีๆ เราก็มีความสุข แบบ win win ขอบคุณทุกท่านที่มาเยือนกันค่ะ : )