ความเศร้าที่เปี่ยมด้วยความหวัง
เทพธิดาแห่งรัตติกาล
แม้เพียงเศษ...เสี้ยวใจ...เธอไม่รัก
ฉันก็จัก...รักต่อไป...ไม่ขื่นขม
เพียงได้รัก...เพียงได้ชอบ...ขอยอมตรม
ได้คิดถึง...เธอทุกลม...ที่หายใจ
แม้แต่สาย...ตาที่มอง...ฉันไร้ค่า
ถึงจะด่า...ว่าไฉน...ฉันไม่สน
ขอรักเธอ...อยู่ทุกครา...อย่างอับจน
ทั้งที่หน...ทางข้างหน้า...น้ำตานอง
ถึงเธอจะ...ไปรักใคร...อย่างสุขล้น
ใจฉันป่น...เป็นเพียงคน...ที่ต้อยต่ำ
ในสายตา...ในหัวใจ...เธอไม่จำ
แต่ทุกคำ...ฉันพร่ำบอก...ไม่หลอกลวง
ในความเศร้า...เคร้าโศก...ใจยังหวัง
ด้วยพลัง...รักที่ก่อ...ไม่เหือดหาย
ขอเพียงแต่...เธอยอมสน...รักไม่คลาย
คนอย่างฉัน...คงไม่ตาย...ยังหายใจ