โต๊ะม้าหินหน้าโรงยิมมันคงเหงา ไม่มีเราทะเลาะกันเหมือนวันก่อน ใต้ต้นไม้ไม่เราคอยเง้างอน โต๊ะหินอ่อนคงเศร้าเมื่อเราไกล ยื้อกันต่อก็คงจะเหนื่อยล้า เมื่อแววตาของเธอไม่รู้อยู่ไหน ฉันเองไม่เคยเสียดายที่ทุ่มเทลงไป เพราะอย่างน้อยก็ได้รู้ว่าหัวใจ .......... ก็เจ็บเป็น