...เพียง.........

ดาวแสงหม่น

ฝนตกพร่างพรายกระทบพื้น
กายยืนกลางฝนหม่นหนาว
ทำไมมืนมิดไร้หมู่ดาว
ลมหนาวร้าวใจมืดมัว
     หรือเพราะเราสองต้องห่าง
ราร้างแยกไกลไม่หวน
เหลือเพียงน้ำคำคร่ำครวญ
ไม่สรวญเพียงสดับและรับฟัง
     วันนี้มีไหมใคร่จะเห็น
ฉันเป็นคนสำคัญวันสุขสม
เธอเป็นของคนใหม่อย่างรื่นรม
ส่วนฉันอกตรมเพียงเดียวดาย
     ขอเพียงต่อไปจากนี้
เธอที่เคยอยู่ไม่หาย
ได้รักคนใหม่จนตาย
ส่วนฉันจักหายไป..พร้อมสายลม
    				
comments powered by Disqus

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน