ค่ำคืนนี้...ไม่มีแสงดาว มันเหน็บหนาวหัวใจไร้จุดหมาย แว่วสรรพเสียงสำเนียงเพียงเดียวดาย ยินสุดท้ายหยาดน้ำใสที่ไหลริน จะร้องไห้ไปใยหัวใจเอ๋ย น้ำตาเคยช่วยอะไรคล้ายกร่อนหิน จะหลั่งรดหยดซ้ำซ้ำเป็นอาจินต์ ฤาพังพินเพียงเพราะน้ำจากดวงตา เพียงคำเดียวว่ารักจึงฉุดรั้ง เป็นเหมือนดั่งคำสัญญาให้โหยหา คำว่ารักหวานซึ้งตรึงอุรา มิรู้ว่ารักเขาเพียงเอาใจ เมื่อเวลาผ่านไปไม่ย้อนกลับ จึงสดับรับรู้เกินแก้ไข คำว่ารักออกเสียงง่ายพูดพร่ำไป พอห่างไกลรักเลือนหายเหมือนสายลม ค่ำคืนนี้...จึงไม่มีสองเรา ยิ้มเศร้าเศร้าปวดหัวใจให้แสบสม รำพันรักเพ้อฝันมันโง่งม ที่ตรอมตรมก็เพราะรักนั้นคำเดียว
1 กรกฎาคม 2549 10:59 น. - comment id 587758
รักใครอย่ารักหมดใจนะจะบอกให้
1 กรกฎาคม 2549 11:05 น. - comment id 587763
พิสูจน์ที่หัวใจในคำรัก ว่าแน่นหนักหรือเรรวนปรวนเพียงไหน หากรักร้าวคราวจางหวานเพียงผ่านไป เพราะคำใดลวงค่า อ้างว่ารัก. สวัสดีค่ะ คุณชมพูภูคา : )
1 กรกฎาคม 2549 11:46 น. - comment id 587792
เนาะๆ คำว่ารักพูดง่ายแต่ทำจริงๆน่ะยากแมนบอ ฉงฉัยต้องอยู่เป็นเพื่อนแย้วม้างงงง
1 กรกฎาคม 2549 12:39 น. - comment id 587806
ตรมเพราะรักข้างเดียวก็เจ็บไม่ใช่เล่นรักค่ะ มาเศร้าเป็นเพื่อนนะคะ ยิ้มๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ....ฉันเป็นห่วงเธอ...
1 กรกฎาคม 2549 19:29 น. - comment id 587860
ความรักบางครั้งคำรักหรือการกระทำมิอาจพิสูจน์ได้พบข้อเท็จจริง...... เรื่องยากที่จะเข้าใจเนาะ..
2 กรกฎาคม 2549 10:26 น. - comment id 587925
คำว่ารัก..อยากนักจะเข้าใจ
2 กรกฎาคม 2549 12:39 น. - comment id 587940
มันก็แล้วแต่กรณีนะคะคุณชมพู เรื่องแบบนี้มันอยากนักที่เข้าใจ.... อิอิ
2 กรกฎาคม 2549 20:23 น. - comment id 588019
....