คงหาเหตุผลไม่เจอ แล้วก็ตอบคำถามเธอไม่ได้ ไม่รู้หรอกว่ารักเธอเข้าได้อย่างไร แต่ก็ยอมรับเต็มปากว่าแล้วไง..ว่ารักเธอ ไม่เข้าใจในบางเวลา ที่เธอห่างตาฉันถึงคิดถึงอยู่เสมอ ไม่เข้าใจเวลาได้พบได้ไกล้เธอ ทำไมใจสั่นทุกทีที่เจอ..ไม่เข้าใจ เลยรวบรวมความรู้สึกที่มี ประดิษฐูประดอยอย่างดีในขวดแก้วใบใส มันว่างเปล่าก็จริงแต่ฉันก็ให้ด้วยใจ ความรู้สึกนี่ไงอัดแน่นข้างใน...ขวดโหลรูปดาว