กลางลมแรงแสงดาวยังพราวใส แต่ในใจฝืนสู้พายุฝน ความซื่อตรงอยู่ไหนหนอใจคน สร้างเหตุผลสารพันมาบรรยาย คุกเข่าลงยอมแพ้แค่วันนี้ ในวันที่ถูกหยามสิ้นความหมาย กายคงหมือนอยู่เคียงก็เพียงกาย แต่ชีวิตคือตายทั้งหายใจ หากสักวันจักไขใจเธอออก จากเปลือกนอกมองเห็นเป็นภาพไหน สิ่งเร้นลับซับซ้อนซ่อนภายใน ดี-ร้ายให้รู้เห็นเช่นเดียวกัน ก่อนเราเดินคนละทางไปข้างหน้า สิ้นสุดแสงศรัทธาแห่งเธอ-ฉัน ก่อนขีดโค้งขอบฟ้าดับตาวัน ดับความรักความฝันไม่เหลือดี การต่อสู้ครั้งใหม่ยังไม่จบ ในศึกรบหาญหักแข่งศักดิ์ศรี เริ่มสงครามความรักจากวันนี้ จงรู้ไว้จะไม่มีการเลิกรา ใจอ่านใจให้ฟังทั้งสี่ห้อง กอดครอบครองโอบกายทั้งซ้ายขวา ทุบกำแพงเธอสร้างเพื่อพรางตา คมวาจาตอกตรึงให้ถึงใจ จนพายุล้างผลาญล่วงผ่านพ้น เมื่อเธอล้มร่างหล่นลงร่ำไห้ เมื่อความรักสามารถประกาศชัย จงรู้ไว้ฉันจะชนะเธอ
5 มิถุนายน 2549 22:12 น. - comment id 582055
เมื่อความรักประกาศชัยได้ก้องฟ้า จะไม่มีคำว่า เธอและฉัน มีเพียงคำ \"เรา\" และ \"เรา\" เท่าเท่ากัน จะแบ่งปันแทนขันแข่ง กำแพงใจ. สวัสดีค่ะ พี่ม้าลาย : )
6 มิถุนายน 2549 07:36 น. - comment id 582096
อย่าหมายจะทรุดร่างลงครางครวญแม้นเจ็บช้ำ ไม่รินร่ำน้ำตาอย่าหวังเห็น ถึงถูกเชือดเนื้อทาเกลือที่หัวใจตายทั้งเป็น ยิ้มเยียบเย็นยอมรับโศกทั้งโลกนี้โลกหน้าอย่าพบเธอ..อย่าพบเจอ...! มาตามกลอน ที่พุดแสนรักงานคุณม้าลาย(เงียบเงียบ) มาแสนนานค่ะ ด้วยชื่นชม
6 มิถุนายน 2549 10:36 น. - comment id 582138
อย่าคาดหวังกับน้ำตาที่รินหยด เพราะได้ไหลย้อนตกท่วมหัวใจ ให้ไหลลงไปสู่ด้านใน จะไม่ให้ใครใครเห็นน้ำตา
6 มิถุนายน 2549 13:00 น. - comment id 582177
เอาจริงเหรอท่าน....
7 มิถุนายน 2549 10:50 น. - comment id 582216
6 มิถุนายน 2549 23:19 น. - comment id 582316
คุณแดดเช้า เมื่อความรักประกาศชัยได้ก้องฟ้า จะไม่มีคำว่า เธอและฉัน มีเพียงคำ \"เรา\" และ \"เรา\" เท่าเท่ากัน จะแบ่งปันแทนขันแข่ง กำแพงใจ. เมื่อกำแพงถูกทลายลงราบคาบ จะคงภาพชัดเจนเช่นเคยไหม เมื่อวัฏฏะคือเปลี่ยนหมุนเวียนไป กำแพงใหม่จักยิ่งย้ำความลำเค็ญ คุณพุด อย่าหมายจะทรุดร่างลงครางครวญแม้นเจ็บช้ำ ไม่รินร่ำน้ำตาอย่าหวังเห็น ถึงถูกเชือดเนื้อทาเกลือที่หัวใจตายทั้งเป็น ยิ้มเยียบเย็นยอมรับโศกทั้งโลกนี้โลกหน้าอย่าพบเธอ..อย่าพบเจอ...! แม้ทรุดร่างเจ็บช้ำน้ำตาไหล แต่หัวใจคงมั่นเช่นนั้นเสมอ ตายทั้งเป็นเพราะใจมอบให้เธอ เมื่อเสนอไม่สนองจึงต้องไป คุณดอกบัว อย่าคาดหวังกับน้ำตาที่รินหยด เพราะได้ไหลย้อนตกท่วมหัวใจ ให้ไหลลงไปสู่ด้านใน จะไม่ให้ใครใครเห็นน้ำตา กล้ำกลืนทุกข์ทนย้ำความช้ำชอก มิอาจบอกใครใครให้รู้ว่า เศษหัวใจเสมอดินสิ้นราคา รอเธอย่ำจนกว่าจะสาใจ คุณบินเดี่ยวฯ เคยเอาจริงที่ไหนล่ะท่าน
7 มิถุนายน 2549 14:55 น. - comment id 582430
ชอบเพลงนี้มากงับ เนี้ยะถ้าไม่ได้พี่ม้าลายน้า ก้อลืมไปแย้วง่ะว่าเมื่อสมัยรุ่นๆชอบมั่กๆ อิอิ กลอนก้ออ่านอยู่น้า เด๋วจะหาว่าไม่สนกลอน สนแต่เพลง ฮา.....
8 มิถุนายน 2549 05:48 น. - comment id 582607
คุณร้อยแปดพันเก้า คุณมอมแมมฯ กลอนก็แปลเพลงมาอะงับ เนื้อหาอารมณ์เดียวกันเลย มะชอบกลอนมั่งเหรอ อิๆ
13 มิถุนายน 2549 02:32 น. - comment id 583317