ปราณรดี ปรีดาดวง แห่งสรวงสวรรค์ คือชีวัน อันชีวี ที่ข้าแสวง ยามข้าเศร้า เจ้าคือสุข ทุกคำแสดง เจ้าปลอบแล้ง แปลงหนาว อุ่นคราวสะคราญ อ่อนข้อโดย ดุษณี ฤดีสะดุด รักโรจน์รุจน์ รจนา พาสู่สนาน ทุกน้ำคำ คือน้ำสุข ทุกเทศกาล ไหลเย็นซ่าน ผ่านคืนวัน พลันใสสกาว ข้ามองโลก มุมนั้น เงียบงันสนิท กับความคิด โง่โง่ จนโทสะกร้าว เจ้ากลับมอง มุมนี้ ที่เสียงซะซร้าว เสียงแม่สาว กังวาลดัง ดั่งกังสดาล ผิคนสวย ขวยเขิน เมินคำเสนาะ อาจด้วยเพราะ ข้าพร่ำพรอด หยอดคำซะหวาน จักทิ้งขว้าง อย่างขยะ สู่เทศบาล ขอเจ้าอ่าน ข้าก็ซึ้ง จึงดุษฎี มิได้จีบ เพราะยังเจียม เปี่ยมใจสะอาด เพียงหมายมาด จะพูดไป ในเทศะนี่ โอ้เพราะน้ำ คำเจ้า เข้าเทศะนี้ ที่ที่มี สี่ห้อง เสียต้องส(ล)ะใจ
5 มิถุนายน 2549 05:27 น. - comment id 581896
เอาใจช่วยนะครับ อายแทนนะเนี่ย วี๊ดวิ้ว วี๊ดวิ้ว ๆ ๆ ๆ ๆ จะคอยดูว่าพี่เขาใจอ่อนให้ม่ะ พี่ปราณคนชอบเยอะนะ อิอิอิอิอิอิ
5 มิถุนายน 2549 06:20 น. - comment id 581900
มาตอบคำพร่ำเพ้อ ของเกลอสหาย จิตข้าคล้ายอยากเกื้อกูลหนุนใจฝัน อยากเห็นยิ้มพริ้มละไมจากใจครัน อยากเป็นดวงตะวันเบิกฝันงาม หนึ่งจิตใจสร้างโลกได้เชื่อไหมเจ้า หนึ่งแดนเช้าย่อมปลอบตอบคำถาม หนึ่งเม็ดดินย่อมสร้างถิ่นเป็นเขตคาม หนึ่งหยดน้ำสร้างบ่อก่อชีพพลัน จึงแผ่ความอบอุ่นมาหนุนเกื้อ หากไม่เหลือสิ่งใดให้ใฝ่ฝัน อยากเป็นมิตรคิดปลอบมอบสัมพันธ์ เห็นเจ้านั้นสุขสบายใจยินดี หากสายฝนหล่นโปรยสักหยาดหนึ่ง พอทำให้เจ้าซึ้งเห็นศักดิ์ศรี แห่งมนุษย์ผู้หนึ่งพึงจักมี แล้วหยัดที่จะเดินไปมั่นใจตน ย่อมเป็นหนึ่งเม็ดทรายในหลายเม็ด เนรมิตดินเก็จงามทุกหน ด้วยเจ้าคือหนึ่งในหลายหลายคน ที่จะดลสังคมทั่วถ้วนแดนดิน จึงช่วยกันสานใจให้สว่าง เพื่อโลกพร่างงามแท้ในทุกถิ่น หากจิตเจ้าเศร้ามองต้องยลยิน ความโศกจินต์ครอบคลุม ... คุ้มหรือไร เพราะรักตน รักชีวิต และรักโลก จึงสร่างโศกคนอื่นยื่นฝันใฝ่ เห็นความหวังอันกระจ่างจากข้างใน เพื่อแผ่ไปให้โลกนี้ ... พลันงดงาม
5 มิถุนายน 2549 09:31 น. - comment id 581932
ชมนางน่าฟัง.... น่ารักครับงานแบบนี้
5 มิถุนายน 2549 13:16 น. - comment id 581975
ฟังน้ำเสียงเยี่ยงรำไรโอ้ใจหาย เวิ้งว้างไล้ไซ้หทัยพรายสิ่งหา สรวงสวรรค์ยังรันทดสู่นัยน์ตา คอยเวลาปราณรดีที่ฝากกาย. แก้วประเสริฐ.