ก้าวเดินออกจากประตูห้อง หันกลังกลับไปมองมีแต่ภาพเก่าๆ รูปถ่ายคู่ที่เคยหวานไหวระหว่างเรา ยังแขวนอยู่ข้างดอกไม้เฉาในแจกัน ปิดประตู หันหลังอย่างช้าๆ ทุกอย่างพ้นสายตาเหลือเพียงภาพตรงหน้าที่ไม่ใช่ฝัน ลืมเถอะ ลืมวันวาร สมควรลืมมัน หันหน้า หันหัวใจออกจากความไหวหวั่น จะไม่รักเธอ