หน้าส่วนตัว
. ดึกดึกดาวเด่นค้าง กลางหาว
รำลึกนึกเรื่องราว รับรู้
หวิวหวิวร่างนั่งหนาว เหน็บเนื่อง นางเอย
คิดเมื่อครั้งเคียงชู้ ชิดเนื้อนวลปราง
เธอแอบอิงอกอ้อน ค้อนตา
พี่พิศชิดกายา แนบแก้ม
เปล่งปลั่งร่างกานดา ดวงพี่ นี้เอย
ปากปริ่มปริ่มพริ้มแย้ม เยื่องย้ายอายโลม
พี่เพ้อพรากจากร้าง รอเรียม
หมองหม่นไหม้อกเกรียม กรอบแห้ง
ทำไมไม่บอกเตรียม ตรอมอก ฟกเอย
โศกสลดรัดทดแล้ง เปลี่ยวร้างวิญญาณ์
ตัดเนื้อน้องตัดได้ ตัดขาด
ตัดเยื่อใยตัดสวาท อาจเอื้อม
ยิ่งตัดยิ่งคมบาด ปาดลึก ลงเอย
กลับเพิ่มพอกงอกเงื้อม เงื่อนเค้าอาลัย
ใจพร่ำเพรียกเรียกร้อง รักนาง
มุ่งมาดไม่จืดจาง จากเจ้า
ค่ำคืนคิดครวญคราง คอยเครียด เสียดเอย
เมื่อไหร่หนอรอเฝ้า คั่งค้างรางเลือน
ใครเขาเคียงข้างอยู่ ชู้เชย
ไม่คิดคาดไว้เลย รักล้ม
ใจเจียนหยุดสุดเผย พูดไม่ ออกนา
ร้อนเร่ากว่าเผาต้ม ตอกเนื้อเถือใจ
โฉบเฉี่ยว 31 พ.ค. 2549 15:17 น. - ID 89799 
1491
1
0
31 พฤษภาคม 2549 15:48 น. - comment id 580932
ไกลกันยังพร่ำเพ้อ ถึงชาย ความเก่ามิเคยคลาย จากน้อง ยังครวญคร่ำมิวาย ถึงพี่ คิดมากจนนวลร้อง ป่านนี้พี่เคียงใคร ไม่ไหวแล้วค่ะ ได้บทเดียว อิอิ
31 พฤษภาคม 2549 15:49 น. - comment id 580934
แต่งได้ดีค่ะ ชอบมาก
31 พฤษภาคม 2549 16:50 น. - comment id 580979
ไพเราะมากค่ะ เข้ามาอ่านแล้วก้อแวะมาทักทายค่ะ
31 พฤษภาคม 2549 20:50 น. - comment id 581020
คนละบรรยากาศกัน๐ ฝนมาฟ้ามืดร้าง...........รอยแข ดารดาษดื่นดาวแล..........ปลาตสิ้น ยังสายวชิระแปร.............ป่วนภาค โพยมเนอ แปลบปลาบประภาพดิ้น....เดือดทั้งโลกสถาน ๐ หนาวพรมเหนือแผ่นพื้น..ปฐพี ท่ามหรีดหริ่งราตรี...........แซ่ก้อง แผ่เพียงอดุระทวี.............เทวษแว่ว แข่งหฤทัยร่ำร้อง.............รบเร้าระงมเสียง ๐ ชลสรวงเนืองสู่ท้อง.......สินธู ละหยดละหยาดดู.............ดั่งแก้ว ชลเนตรเกลือกเนตรพธู.....เทียมเทียบ ละวาบละวับแพร้ว............พรับแล้วฤๅสลาย ๐ วังเวงวิเวกย้อม............วิญญาณ กลางสรรพสำเนียงขาน.....ขับร้อง เผยเพียงศัพท์อาการ.......กรายสู่ ศัพท์แห่งปฏิพัทธ์พร้อง.....พร่ำเพ้อละเมอเห็น ๐ วาววามวิโรจน์เรื้อง......รัถยา ปลั่งประภาพเรขา...........ข่มพื้น วาวเนตรตักตวงอา-........วรณ์พี่ แลแม่ แต่งรื่นรมย์พลิกฟื้น.........ร่วมฟ้าหลังฝน ๐ ปรารถนาประณีตเร้า....โลมสมร กล่อมนิทราน้องนอน.......แนบข้าง ผันภาคสู่อัมพร................พิมานเมฆ ลอยละล่องเวิ้งว้าง...........ระหว่างฟ้าระหว่างฝัน ๐ แผ่เพียงขึ้นสู่ห้วง.........เวหน แลลิ่วร่วงภูวดล...............แผ่นพื้น หวิววาบปริมณฑล...........อุระภาค กระนั้นนา ก่อนวรรษะวสันต์รื้น.......ร่วงฟ้าทิวาสถาน.
1 มิถุนายน 2549 15:06 น. - comment id 581214
คุณเพียงพลิ้ว ทางไกลไม่อาจกั้น กันจิต ชั่วแวปแปล๊บเดียวคิด นึกหน้า ชายหนอพ่อทำพิษ หลบเลี่ยง เบี่ยงเอย โอ้ป่านนี้พี่คว้า คู่แล้วแคล้วกัน ขอบคุณครับ
1 มิถุนายน 2549 15:12 น. - comment id 581215
คุณsagacious
ขอบคุณครับชุ่มชื้น ชมนา
โคลงยากลำบากหา พจน์พร้อง
ยินดีที่แวะมา หมายอ่าน งานเอย
เหมือนญาติมิตรพี่น้อง ร่วมรู้โคลงกลอน
ขอบคุณครับ
1 มิถุนายน 2549 15:16 น. - comment id 581216
คุณดอกบัว
ไพเราะเสนาะล้ำ ทำนอง
เสียงส่งลงกับกลอง ครึกครื้น
ต่างปรบตบมือสอง เสียงลั่น สนั่นเอย
บ้างสนุกลุกยืนพื้น พลาดล้มลงนอน
ขอบคุณครับ
1 มิถุนายน 2549 15:32 น. - comment id 581219
คุณสดายุ
ร้อนลมบ่มอุ่นให้ ใจรน
ลำบากยากหายหน หลบลี้
ชายเนตรเลศลอบยล กลับยิ่ง ร้อนเอย
โหมลุกสุกสุมจี้ เจิดจ้ากว่าปราม
เมฆลอยอ้อยอิ่งห้วง เวหา
มวลนกผกผินนภา แผ่วร้อง
แสงแดดแผดลงมา หมดทั่ว แนวเอย
โลมอาบซาบซึ้งต้อง แต่งแต้มแกมกลืน
ชีวันฝันสักครั้ง คราวเดียว
คืนพบประสบเสียว สุขซึ้ง
วอนรักจักกลมเกลียว ก่อแต่ แม่เอย
รินหยดรสหวานอึ้ง อาบห้วงดวงหทัย
วิจิตรนิมิตนั้น บรรเจิด
แสงสว่างพร่างแพรวเพริศ ผ่องหล้า
ปวงรสกลิ่นหอมเลิศ ลดาดอก ดวงเอย
โปรยร่ำฉ่ำชื่นฟ้า เฟื่องฟุ้งรุ่งคืน
จันทร์ดวงร่วงดับไซร้ ไม่สน
เหลือแต่แค่เพียงคน เคลิบเคลิ้ม
โชติสว่างอย่างเกินทน ทานทัด จรัสเอย
แท้ยากรับหยาดเยิ้ม อยู่ด้วยนั้นเลือน
ตราตรึงพึงเกิดขึ้น ครั้งคราว
จมจิตคิดกลับหนาว หวั่นสะท้าน
ดั่งมีดกรีดคมวาว วาบบาด ปาดเอย
เกินกว่าคว้าเก็บกว้าน ก่อก้าวเพราะกรรม
วานลมห่มห่วงร้อย ลอยมา
กลางท่ามคิมหันต์นา บ่มยิ้ม
พริ้งเพริศเลิศงามตา ตามหน่วง บ่วงเอย
หมายแต่แลพักตรพริ้ม เพิกเว้นมิมี
ขอบคุณครับ
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
