เป็นเพียงแค่หยดน้ำตาของคนแพ้ ในวันที่อ่อนแอยังคงเป็นฉันที่อยู่คนเดียวเสมอ ไม่มีหรอกเจ้าชายในนิยายที่ดีเลิศเลอ มีเพียงเจ้าหญิงที่จะรักเธอตลอดไป อ่อนไหว อ่อนบาง จนไร้ความรู้สึก เพียงแค่ใจส่วนลึกมันต้านทานไม่ไหว หนึ่งหยดน้ำตาที่ไหลออกมาก็รู้ว่าไม่เคยได้อะไร มีเพียงลมหายใจที่แผ่วเบาลงทุกที
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์ 27 พ.ค. 2549 10:20 น. - ID 89665 
1802
3
0
27 พฤษภาคม 2549 11:53 น. - comment id 579946
แวะมาชมผลงานจ้า
27 พฤษภาคม 2549 12:32 น. - comment id 579951
ขอบใจมากค่ะ
27 พฤษภาคม 2549 12:44 น. - comment id 579956
...การอยู่คนเดียว มันเหงา ว้าเหว่ และทรมาน แต่เราจะได้เรียนรู้ความสงบสุข ที่เราสร้างให้ตัวเราเองนะ ปล.......อยู่คนเดียวเหมือนกัน
27 พฤษภาคม 2549 18:13 น. - comment id 579982
ก็แค่อ่อนไหวในบางเวลา ก็แค่ต้องอยู่คนเดียวในบางครั้ง ก็แค่อยากได้เพื่อนที่แสนดี สุดท้ายก็มีน้ำตาเป็นเพื่อนไง.. .........เป็นการล้างให้ตาสดใส....เราชอบนะแต่เราแต่งกลอนไม่เป็น
27 พฤษภาคม 2549 18:19 น. - comment id 579985
แวะมาอ่านค่ะ
27 พฤษภาคม 2549 19:13 น. - comment id 579992
ตอบคุณ มาดามมด ...................... คุณไม่ได้อยู่คนเดียว แต่คุณมีฉันเหมือนเพื่อนเธออีกคน............ ใช่ค่ะ การอยู่คนเดียว แม้ว่ามันจะเหงา จะเหว้ว้า สักปานใด แต่ก็มีความสุขที่ทำให้ฉันได้รู้จักตัวเองมากขึ้น ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาอ่านกลอนค่ะ แล้วจะแวะไปอ่านกลอนของคุณบ้างนะค่ะ
27 พฤษภาคม 2549 19:16 น. - comment id 579993
ตอบคุณส้มค่ะ ........................ใช่ค่ะ การร้องไห้เป็นการล้างตาให้สว่างมากขึ้น และมองโลกให้กว้างกว่าเดิม บางสิ่งที่คุณมองไม่เห็น....... ก็เพราะว่าดวงตาของคุณมืดมน โดยไม่คิดว่าการล้างตาตัวเองจะทำให้โลกนี้น่าอยู่มากขึ้น ขอบคุณนะค่ะ ที่เป็นกำลังใจให้ค่ะ อ่อนไหวในบางเวลา อ่อนล้าในบางครั้ง แม้ต้องอยู่คนเดียวลำพัง ไม่มีสักครั้งที่จะทิ้งหัวใจตัวเอง
27 พฤษภาคม 2549 19:18 น. - comment id 579994
ถึงคุณ กระต่ายใต้เงาจันทร์ ........................ คุณเป็นกระต่าย ส่วนฉันเป็นผู้หญิง เราจึงเป็นส่วนหนึ่งของเงาจันทร์ด้วยกัน ฉันชอบนะค่ะ.........เงาจันทร์ ที่สะท้อน แม้มันจะเป็นแค่ภาพลวงตาก็ตาม........ ขอบคุณนะค่ะที่แวะมาค่ะ
27 พฤษภาคม 2549 23:22 น. - comment id 580025
อยู่เดียวดายในที่ที่ควรอยู่ อยู่กับความอ้างว้างและความเหงา อยู่กับความเศร้าเก็บกำความอ่อนแอ เว้นไว้แค่ช่องว่างของจิตใจ นําตาหยาดหยดลงมา จากดวงตาที่มืดมนและหมองเศร้า ล้างความทุกข์ที่เกิดมาจากความเหงา เป็นเพื่อนเป็นเราเป็นหัวใจ จากเพื่อน จะจากน้อง แต่หัวใจจะไม่อ้างว้างเพราะเรามีกันและกัน...
2 มิถุนายน 2549 17:47 น. - comment id 581478
อยู่คนเดียวแม้อาจเดียวดายสักแค่ไหน ยังคงอยู่กับลมหายใจของฉัน ยังไม่ลืมวันคืนที่เรารักกัน ยังจดจำทุกอย่างวันนั้นได้ดี เมื่อหยดน้ำตารินไหลสักกี่ครั้ง ในใจก็ยัง ยังรักยังแคร์เธออยู่ดี อยากให้เธอรับรู้ไว้นะคนดี ฉันคนนี้ จะไม่อยู่กับน้ำตาเพียงลำพัง
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
