ผมรักรักรักรักรักคุณมาก มิอยากจากไปไหนให้ห่วงหา แต่ตอนนี้ต้องจากไปถึงอยุธยา ไปเรียนต่อปริญญาให้ภูมิใจ ไปอยู่นั้นคงคิดถึงและห่วงหา อยากกลับมาอยู่ใกล้ให้สุขสม แต่ตอนนี้ความคิดถึงพึงระทม ใจระบมกลัวตัวเจ้าจะห่างใจ ข้าจะหมั่นฝากคิดถึงลงแม่น้ำ ไหลไปตามแม่คงคาพระยาไหล เจ้าพระยาน้ำสายนี้สถิตใจ คุญคุณไชร้ฝากความรักถึงใจนาง ฝากแม่ศรีช่วยดลจิตดลใจเจ้า อย่าให้เขานอกใจข้าอีกหน เพราะข้ารักเขาอยู่ต่อสู้ทน มีปัญหามากล้นช่วยข้าที ส่วนตัวข้าอยู่ทางนี้ต้องเรียนหนัก ไหนจะรักที่จะต้องคอยห่วงหา ในห้องเรียนยังต้องเรียนในตำรา นอกห้องมาเรียนต่อสู่ลูกผู้ชาย ที่จากไปอยากจะเก่งทั้งบู๊บุ๋น ขอผลบูญจงช้วยอย่าผิดหวัง ทั้งสองอย่างที่หมายไว้จงอย่าพัง ข้าจะยังเรียนอยู่อย่างสุดใจ
26 พฤษภาคม 2549 01:37 น. - comment id 579689
จำต้องจากลาจรไปแห่งหน ข้าท่องมนต์ลงอักษรให้ผ่องศรี นะโมตะสะ จำไว้ได้เท่านี้ ขอยินดีกับศึกษาหาวิชา อยู่ทางไหนหากใจมั่นมิแปรผัน กี่คืนวันให้เชื่อใจไม่มุสา แม้เรียนจบประสบชัยรอเวลา พร้อมน้องยายกขันหมากขอแต่งเอย... อ่านกลอนของ ดาบไม้แล้ว แต่งได้แบบนี้อะ ไม่ว่านะ ขอแจมๆๆๆ
16 ตุลาคม 2550 14:56 น. - comment id 771998
..อันนี้เพราะๆจริงๆ นะคะ มีบู๊ตบท้ายอีกตะหาก..เยี่ยมๆ ได้ใจดี