วันเหน็บหนาวฟ้าฉ่ำโปรยน้ำฝน สุดหมองหม่นตาช้ำด้วยน้ำใส คำที่เคยบอกเราว่าเข้าใจ แล้วทำไมกล่าวหาว่าเราลวง เพียงพิสูจน์เพื่อมองจ้องจับผิด ถ้อยความคิดว่าเราเฝ้าจาบจ้วง เพราะหูเบาประมวลคิดผิดทั้งปวง อยากทักท้วงแต่ขอรอเวลา เขามองเราไม่ออกบอกไม่เชื่อ เราคลุมเคลือจนเขาเฝ้ากังขา สร้างกำแพงความคิดปิดหูตา สุดปัญญาพูดไปคงไม่ฟัง วันนี้ที่เหน็บหนาวพราวน้ำฝน สุดหมองหม่นความเข้าใจไร้ความหวัง แสนปวดร้าวเพราะใจไม่ระวัง ทิ้งความหลังให้ละลายกับสายธาร
22 พฤษภาคม 2549 14:47 น. - comment id 578894
ดอกเอยดอกโศก โบยโบกในใจ หลอกให้หวั่นไหว แล้วใยหมางเมิน
22 พฤษภาคม 2549 16:39 น. - comment id 578955
ดอกเอ๋ย ดอกโศก แตกหน่อบนโลกแล้งเศร้า ออกผลเป็นน้ำตาสะท้อนเงา เลื่อมพรายเรื่องเล่าวันเก่าล้า ดอกเอ๋ย ดอกน้ำตา พริบพร่าบนชีวิตไร้คุณค่า การรอคอยหงอยเหงาเศร้าเรื่อยมา ท้อเกินกว่ารับอรุณ วันอุ่นรัก
22 พฤษภาคม 2549 21:37 น. - comment id 579005
อ่านแล้วซึ้ง..เศร้า... ไพเราะค่ะ
30 พฤษภาคม 2549 08:48 น. - comment id 580517
ขอบคุณทุกท่านค่ะ ที่แวะมาอ่าน