ตาเจ้าเศร้า แม้ไร้ ซึ่งหยาดน้ำ ผิวเจ้าคล้ำ แม้ไร้ ซึ่งรอยหมอง แก้มเจ้าชุ่ม แม้ไร้ น้ำตานอง ที่ข้ามอง นั้นอยู่ ในยิ้มพราย เฝ้าซับน้ำ หยาดนั้น อันไหลลึก ลูบผิวหน้า จารึก รอยผ่องผาย จูบผิวแก้ม หอมคราบ น้ำตาคลาย เพียงรูปถ่าย คล้ายกับ จะลับเลือน ผ้าเช็ดหน้า ข้าต่าง ผ้าขี้ริ้ว ยิ่งปลายนิ้ว อย่าไพล่ ไปเผลอเผือน เมื่อผิวเจ้า เปรียบได้ ดั่งผิวเดือน จงลืมเลือน เสียเจ้า ดาวเปื้อนดิน
ดิสยเมธา2 21 พ.ค. 2549 15:38 น. - ID 89477 
873
2
0
21 พฤษภาคม 2549 17:43 น. - comment id 578719
คำคุณหวานปานน้ำผึ้งซึ้งใจนัก กระชับรักกระชับใจให้หายหวั่น บอกว่างามเป็นผิวเดือนเหมือนนวลจันทร์ แม้นิดนั้นฝุ่นน้อยคอยเช็ดเงา คุณถนอมยอมรับกับกายฉัน สุดตื้นตันความใส่ใจคอยคลายเหงา แม้ผงแห่งธุลีที่หม่นเทา คุณคงเข้าซับช้ำให้เศร้าจาง หวานน้ำคำคร่ำครวญใครหวนรัก เร้นทายทักรู้สึกลึกโศกสร่าง คนลึกซึ้งล้างใจให้เจือจาง ลบทุกข์บางเบาเข็ญ ... ร่มเย็นใจ
22 พฤษภาคม 2549 19:26 น. - comment id 578978
แด่... ฝนจำแลง โอ้น้ำคำฉ่ำชุ่มกุมใจข้า จนน้ำตาอายเลยระเหยแห้ง ช่างซึ้งนักผลักโศกที่โลกแล้ง ฝนจำแลงในวิณญาณปราณรดี....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
