ในวันที่ฟ้าหมองหม่น จะมีใครไหมสักคนเข้าใจฉัน รับรู้ความรู้สึกลึกๆ ในใจกัน ว่าความรู้สึกข้างในนั้นเป็นอย่างไร ทุกข์ เหงา เศร้า ซึม อยู่ลำพัง มีแต่ความอ้างว้างหวั่นไหว น้ำตามันตกลึกลงในใจ รอว่าวันใดจะมีใครมาปลอบกัน ไม่รู้ว่าวันนั้นจะมาเมื่อไหร่ ไม่รู้ว่าวันใดจะมีคน ๆ นั้น คนที่เข้ามาปลอบ..ให้กำลังใจกัน คนที่เคียงข้างฉันอย่างจริงใจ แต่....ก็คงไม่มี เพราะจนถึงวันนี้ก็ยังไม่มีคนชิดใกล้ ที่เข้ามาปลอบ....ด้วยความจริงใจ ที่มี..มีแต่มาทำให้ช้ำใจ..แล้วก็จากลา