๐...รอยรักลาญร้าวครั้งเก่า กัดกินใจเรา ยามเหงาใต้เงาแสงจันทร์ ผ่านไกลใจยังผูกพัน เพียงคืนเงียบงัน ฝันเก่าพาเราหวั่นไหว เวลาพ้นผ่านเพียงใด ดวงจิตดวงใจ ไม่ผ่านพ้นเลยสักคืน เหม่อมองฟากฟ้ากล้ำกลืน ดวงดาวแสนหมื่น บอกคืนเคยคุ้นกรุ่นอาย จันทร์เคลื่อนเหมือนเธอกลับกลาย กว่ารู้ก็สาย เธอไกลห่างร้างลับลา เงาจันทร์ไหววูบทุกครา ยังหันมองหา ใจแกว่งไกวสั่นหวั่นทรวง ดาวตกใจตกดับดวง ใจหล่นจากสรวง ลิ่วล่วงลงหนอนธการ นกแสกร้องแทรกดวงมาน ใจเคยอาจหาญ ลนลานอ่อนขลาดหวาดกลัว เพียงเมฆพรางจันทร์มืดมัว ใจเตลิดจากตัว กลัวจันทร์ลาดับลับไป เมฆเคลื่อนเดือนแขแลใส กลับยิ่งกลัวใจ ไหวหวั่นถึงวันก่อนเก่า เช่นนี้ทุกคืนนานเนา หนักในใจเรา ใต้เงาแสงจันทร์นานมา จวบจนดาวเลือนเดือนลา จึ่งได้นิทรา ข่มตาหลับนอนผ่อนกาย
คนเดินดินกินข้าวแกง 14 พ.ค. 2549 19:38 น. - ID 89242 
603
1
0
14 พฤษภาคม 2549 21:47 น. - comment id 577094
โอออออออออวววววววววววววววววววว
15 พฤษภาคม 2549 12:59 น. - comment id 577199
เพราะมากครับ กำลังหัดแต่ง ชื่นชมครับ นับถือ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
