: : :จดหมายถึงวันรวี: : :

แทนคุณแทนไท

 
...เขียนที่นี่...
...พฤษาคม ๔๙
...วันรวีที่รัก....
...เดือนนี้แท้แล้วเป็นฤดูไหนกันนะ
...เมื่อคืน
...ผมแอบใช้เวลาเงียบๆ ปล่อยจินตนาไปถึงคุณ
...
...คุณผู้ซึ่งเป็นดุจนางฟ้า 
...แหละเป็นเกือบทุกความภาคภูมิในความเป็นปัจจุบันนี้
...
...แม้แสงแห่งดวงดาวในเมืองใหญ่
...ไม่อาจนำพาความคิดถึงที่ผมปรารรถนาส่งไปถึงคุณได้
...
...แต่หวังยังมีนะครับคนดี
...ว่าความเงียบเหงา แหละมนต์มืดแห่งราตรีกาล
...จะนำถ้อยความที่ท้นรู้สึกนี้ ไปกระซิบบอกคุณ
...
...ห่วงคุณจังเลยคนดี
...วินาทีนี้คุณจะเป็นเช่นไรหนอ
...
...ถ้าคุณคิดถึงใคร ก็อย่าให้กินพื้นที่ในหัวใจที่จะคิดถึงผมนะ
...
...คุณอาจแอบหัวเราะคิก 
...นึกขันกับคำแสนเชย ของชายที่คุณเคยเย้าว่า ลิเกบ้านนอก
...ว่าจะคิดถึงอะไรปานนั้น เราห่างกันยังไม่ถึงรอบแห่งวงของคืนวัน
...
...แต่ผมคิดถึงคุณจริงๆนะ
...มีหลายความรู้สึก ที่ท้นอยู่ในความคะนึงผมเต็มไปหมด
...
...บ่อยครั้ง
...ผมเคยแอบอ้อนวอนบุญบารมีของสิ่งศักดิ์สิทธิ์ในสากล
...สมมุติใจเป็นพระเอกหนังไทยสมัยบุราณ
...ว่าเทวะ เทวา
...โปรดช่วยดลให้เธออันเป็นที่รัก
...มีแต่วันที่ใจสบาย อย่ามีทุกข์ใดมารบกวนในทุกความเป็นเธอเลย
...
...นางฟ้าตัวน้อยของผม
...รู้ไหม... 
...ทุกครั้งที่ความเป็นคุณมาปรากฏอยู่เบื้องหน้าผม
...ผมแอบหวังเสมอว่า เราจะไม่ต้องกล่าวคำลากันอีก
...ถึงแม้ในอนุสติจะรู้ว่า
...คำอำลานั่น จะนำพาเรามาพบกันใหม่อีกครั้งก็ตาม
...
...ผมไม่เคยอยากห่างคุณแม้สักส่วนเสี้ยววินาทีของความโดดเดี่ยวเลยที่รัก
...
...วันรวีที่รัก....
....
...เดือนนี้แท้แล้วเป็นฤดูไหนกันนะ
...
...แปลกจัง
...บางค่ำความคิดถึงก็พรำๆ ในความรู้สึกเหมือนต้นฤดูฝน
...แต่บางวัน ของความทรมาน ก็รัดรุมหัวใจ 
...เหมือนโดนโดดเดี๋ยวในว้างแดดของปลายฤดูร้อน....
....
...แหละในบางจินตนา ก็เย็นเยียบ 
...เหน็บขั้วนัย ดั่งว่าได้หลุดไปในอ้อมอกของหน้าหนาว...
...
...
...คิดถึงคุณอีกแล้วหละที่รัก
...
...รักคุณจัง วันรวี / แทนคุณแทนไท