ราตรีที่เน่นนาน รัตกาลที่แสนไกล วันเคลือนเดือนคล้อย ลอยไป วอนเพียงดวงใจกลับคืน เคยร้ายชิงชังเก่งกาจ เคยทำสามารถไม่สน เคยรักเคยหลอก จนเจ็บและเกินทน เคยรักเพียงคนไม่จริงจัง แต่มาวันนี้รู้แล้ว รู้ซึ้งซึ่งแกวแห่งสัน- ที่ทำไปไม่น่าสักวัน วอนเพียงคืนผันกลับมา โอดครวญรัญจวนไม่คิด ทำตัวโง่สนิท เสน่ห์ แต่ทำเพียงไรเธอไม่กลับมา เฝ้าแต่คร่ำหาเพียงเธอ 15:27 10/5/2549