จากความมืดที่ครอบงำเพราะช้ำใจ เปลี่ยนแปลงไปสว่างไสวไร้ราตรี จากความเหงาความเหน็บหนาวสุมฤดี มาเปรมปรีกับความรักช่วยพักใจ จากวันวานที่ผ่านร้าวรานจิต เมื่อหวนคิดเพียงสักนิดเจ็บเกินไหน แต่เมื่อเธอเข้ามาฟ้าเปลี่ยนไป เธอทำให้คำสาปร้ายหายไปพลัน จากอดีตที่เงียบเหงาเศร้ารันทด ต้องสะกดมนต์ร้ายทำลายฉัน กลับกลายเป็นต้องมนต์เธอในฉับพลัน ใจของฉันมันเรียกร้องให้รักเธอ จากวันนี้ต่อจากนี้จะรักเธอ แม้ต้องเจอความเจ็บปวดสักแค่ไหน จะขอเป็นผู้ต้องมนต์รักต่อไป นานแค่ไหนสักเท่าไหร่ใจฉันยอม
9 พฤษภาคม 2549 21:55 น. - comment id 576040
ดุจมนต์รักพร่างพรายกระจายรอบ สิ่งที่กอบรอบข้างระหว่างฉลุย ก่อเงื่อนงำช้ำชอกยากบอกคุย ดุจดั่งปุยลอยละล่องบนท้องนภา. แก้วประเสริฐ.
10 พฤษภาคม 2549 00:14 น. - comment id 576069
แต่งได้เพราะดี
10 พฤษภาคม 2549 00:20 น. - comment id 576071
และขอให้รักใหม่นี้อยู่คู่ชีวิตตลอดไป...