หน้าส่วนตัว
...๑
เขียนกวีร้อยวลีทุกบาทบท
บรรจงจดศัพท์สร้อยทุกถ้อยศรี
ผูกลำนำพร่ำคำ...ย้ำวจี
แทนความงามนามความมีที่หัวใจ
บทกวีที่พี่เขียน...ในวันก่อน
ทุกบทกลอนกลางสำนึกจารึกให้
จากอารมณ์ร้อยรัดสัมผัสใจ
ทุกอาทรอาวรณ์ไหวในสำนึก
ใช้อักษรกลอนสารมานานแสน
ฝากสื่อแทนไมตรีที่รู้สึก
ให้แทนทดความงามงดหมดส่วนลึก
แทนรู้สึกลึกล่วงห้วงหัวใจ
แทนจริงใจมอบให้อย่างงามงด
แทนสร้อยรสงดงามความสดใส
แทน สัมพันธภาพ ความรักความห่วงใย
แทนหัวใจใฝ่ถึงทุกเวลา
แทนคำมั่นสัญญาเอมอิ่มอุ่น
แทนรักคือเขาขุนทรงคุณค่า
ไม่ไหลหลับกับเล่ห์กาลเวลา
วันข้างหน้ายังกล้าพอให้รอดู
บทกวีที่ฉันเขียน...ในวันนี้
ทุกวลีที่พร่ำย้ำยังจำอยู่
ยังข้นเข้มเต็มในหัวใจรู้
ยังพรั่งพรูอยู่อย่างไม่ห่างทรวง
บทกวีทุกบทที่ขบคิด
ร้อยทั้งใจที่บูชิตไม่คิดหวง
เป็นถ้อยคำจากห้วงฤดีดวง
เกินจะตวงตักไปให้ใครดู
๒
ณ.วินาทีนี้ของชีวิต
ที่รักของผมคุณยังคงเป็นภาพฝัน และความงดงามของชีวิต เสมอเสมอ
นับแต่วินาทีนั้น ที่เราต้องกล่าวคำอำลา
นานมาจนวินาทีนี้.
ในใความทรงจำแม้จะเงียบเหงา
ในรู้สึกผม คุณยังคงงดงาม เงียบเงียบ เช่นนั้นตลอดมา
ถ้อยงามในบทจรรโลงใจในภาพยนต์ไทยเรื่องหนึ่ง
ยังก้องหัวใจผม มิคลาย
"ข้ายินดีที่เจ้ามาอยู่ ณ.ที่แห่งนี่ แต่เจ้าอาจยินดีที่จะได้จากไป"
คงใกล้เคียง กับสัมพันธภาพของเราในบัดเวลานี้นะคนดี
ยังจดจำได้น่ะที่รัก
ถ้อยคำที่ผมสัญญากับคุณ
ว่าหัวใจรักที่แหลกสลาย.จะไม่กลับไม่กลายเผาไหม้ใจใครให้ต้องช้ำหมอง.
วันนี้ผมยังจำสัญญานั้น อย่างระแวดระวังยิ่ง
แต่ที่รักของผม.
ขณะที่ทุกวันชีวิตผมต้องเดินต่อไป
แต่หัวใจผมกลับย่ำอยู่กับที่. หรือเพราะผมย่ำอยู่กับคุณซึ่งเป็นทุกอย่างในกาลอดีตโน่น
ก่อนข่มตาหลับลงทุกคืน
คุณกลับเป็นเรื่องราวสุดท้ายที่ผมครุ่นคำนึงนึก
ผมท้อใจบ้างเหมือนกันคนดีที่บางขณะของเวลา
ที่ถึงแม้ว่าผมอาจสอนใจตัวเองได้
แต่มิอาจสั่งใจตน ให้วางตนวางตัววางหัวใจ.ให้เหมาะให้ควรไม่ได้สักที
นานนับวัน นับเดือน และ...
หลายปีแล้วซินะ
ที่การใช้ชีวิตของผม หัวใจสั่งการให้ยึดเหตุและยึดผลเป็นสำคัญ...
แปลกแต่จริงครับคนดี
บัดวินาทีนี้ หัวใจผมกลับนิ่งหยุดอยู่กับที่.
ไม่คิดก้าว และไม่กล้าเดินไปไหนสักทีหนึ่ง
บางทีในคืนค่ำที่เงียบเหงา.
ทุกบ่อยที่ความรู้สึกผมได้ดำดิ่งไปกับบทเพลงโศกที่ครวญสะกดความรู้สึก
เป็นบทเพลงดั่งฟ้าผ่าลงกลางใจ
...
บางคืนในครุ่นคิดคำนึงของผม ผมใช้เวลาก่อนข่มตาลงกว่าค่อนคืน
ที่จะจัดวางเรื่องราวในวันวานที่ผ่านมาให้อยู่ในส่วนเสี้ยวความรู้สึกที่จะทำให้ผมหลับตาลงได้.
ช่างทรมานนะคนดี
ทรมานที่มิรู้ได้ว่าเมื่อไหร่ความรู้สึกเหล่านี้จะจบลงสักทีหนึ่ง
เมื่อคืนนี้ เมื่อคืนก่อน คืนก่อนเมื่อคืนก่อนนี้ หรือ...
ไม่รู้สักกี่คืนมาแล้ว
ผมยังนึกถึงวันก่อน วันที่ผมเพิ่งจะเรียนรู้รักครั้งแรกในหัวใจ
ยามที่ผมยิ้มร่ายิ้มรับ.กับทุกความเป็นไปในความเป็นคุณความเป็นผมและความเป็นเรา
ผมนึกเห็นตัวเองในวันนั้นผมช่างอิ่มสุขอิ่มใจ
ผมเคยบอกใครหลายคนที่มิเคยเข้าใจในสิ่งที่ผมเป็นในกาลนั้นและจวบจนกาลนี้ แม้ในวินาทีที่เราจากลากันเป็นนิรันดร์แล้วก็ตามว่า
สักวันหนึ่งความสงสัยในตัวพวกคุณทั้งหลายจะหมดไปว่าทำไมผมจึ่งรัก รัก รัก และรักเธอเช่นนี้
ผมเคยบอกคุณด้วยประโยคแสนเชย และมิน่าจะกล่าวกับใครเลยในยุคสมัยแห่งความสมัยใหม่เช่นนี้
ผมรักคุณมิใช่เพราะคุณรักผม แต่ผมรักคุณก็เพราะคุณที่ผมเกิดมาเพื่อรัก เท่านั้นเอง วันนี้ยามที่ผมได้รักคุณ ผมจึงลืมหิว ลืมง่วง ลืมเหงา และลืมทุกความเป็นไปที่จะทำลายสัมพันธภาพระหว่างเรา แหละจะมีสิ่งเดียวที่ดวงใจผมจะมิมีวันลืม ...คือคุณ...
ผมได้ยลรอยยิ้ม และเสียงหัวเราะของคุณหลังผมกล่าวคำแสนเชยนั่น
แล้วคุณก็เอ่ยคำนั้นแก่ผม คุณว่าคุณโชคดี. วันนั้นผมยิ้มและอิ่มร่ากับคำคุณ
แม้ตอนนี้ผมคิดว่าแท้ที่จริงแล้วคุณมิได้พูดอะไรเพื่อผมเลย
วันนั้นคุณแค่กล่าวความในที่คุณรู้รับต่างหากเล่า
วันนี้ผมจึงมิเคยได้โชคดีเช่นที่คุณรู้สึก. แต่ช่างเถอะคนดีของผมเพราะเหล่านั้นเปล่าประโยชน์จะครวญใจ
วันนี้วันเวลาเปลี่ยนไปมากแล้ว
วันและวัยเราก็ก้าวไปจนไกลเกินกว่าที่จะมาถามย้ำเหตุแห่งความเป็นไปในกาลเก่านั้นอีก
วันนี้เราเติบโต ทั้งตัวทั้งหัวใจ เป็นวันและวัยที่ต้องก้าวไปข้างหน้าต่อไป
ผมจึงมิได้รบกวนความเป็นไปแห่งคุณอีกเลย.คนดี
วันนี้เราจึงมิได้เป็นเช่นเส้นขนาน
แต่กาลที่ล่วงมาทำให้ผมเริ่มเข้าใจและยอมรู้ว่านาทีนี้ เราเป็นได้แค่เส้นทะแยงที่ถึงแม้นอาจมีโอกาสได้มาพบกันอีกคราฐานคนเคยคิดรักและไม่หวังพรากจากกันเท่านั้น.จะหวังใจดั่งที่เคยมาดหมายไม่ได้อีก
หลายค่ำคืนในกาลโน้น โพ้นเวลาที่คุณยังคงเสมือนดาวพราวสว่าง ค่อยส่องแสงนำในดวงใจผม ผมเคยเขียนถ้อยร้อยคำฝากรัก ฝากลม ฝากฟ้าฝากจันทร์ไว้มากมาย
บทกวีแห่งรักเหล่านั้นต่างหากที่ชโลมใจให้ผมมองย้อนคืนหลังได้อิ่มอารมณ์ดั่งเช่นปัจจุบันนี้
คืนนี้ก็เช่นกันถ้าฟ้าขาวพราวฟ้าที่สว่างอยู่เบื้องหน้าจะรับรู้ความเป็นไปของดวงใจที่กาลหนึ่งเคยอาจหาญริรักปักใจกับดวงใจดวงหนึ่งในวันวาน และจะเข้าใจในความเป็นไปในวันนี้บ้าง.
แม้เพราะความระลึกนึกถึงสำหรับผมถึงเธอยังไม่เคยเปลี่ยนเป็นอื่น แต่ผมคงมิกล้าวานไหว้ฝากข่าวฝากใจเหมือนเช่นกาลอดีต
หากแต่วันนี้สิ่งที่อยากทำ ถ้าทำได้..ผมอยากฝากแรงปรารถนาดีทั้งมวล ที่มี
หากจะเป็นประโยชน์แก่เนื้อใจเธอ เพื่อเธอได้สว่างไหวในทางที่ก้าวไปข้างหน้าได้บ้าง
ผมไหว้วานคุณหน่อยเถอะฟากฟ้าสว่างไหว ช่วยนำคำปรารถนานี้ไปบันดาลให้เธอได้ดั่งใจเธอปรารถนา.
อธิษฐานจากใจให้ความงดงามจงเกิดแก่เธอเป็นนิรันดร์..
ด้วยหัวใจสม่ำเสมอ / แทนคุณแทนไท
ขบเขียนขณะนี้ ย้อนไปขณะนั้น
แทนคุณแทนไท 3 พ.ค. 2549 18:40 น. - ID 88888 
1687
7
0
3 พฤษภาคม 2549 19:04 น. - comment id 574670
พี่แทนคะอ่านบทนี้ตอนที่อยู่ไกลอีกขอบฟ้าพี่รู้ไหมว่ามันทำให้คิดถึงใครอีกคนทีถูกเราร่ำลา เขาเองคงรู้สึกแบบที่พี่เป็นตอนนี้ บทนี้ของพี่มันย้ำเตือนลงลึกในใจยิ่ง อยากกลับไปขอโทษที่เรากลับไปเหมือนเดิมไม่ได้จริงๆ
3 พฤษภาคม 2549 20:40 น. - comment id 574676
ฝันของฉันนั้นมีเธออยู่ครึ่งหนึ่ง ที่ลึกซึ้งจารึกตรึกคำหวาน กว่าจรดบทกลอนซ่อนผลงาน ใจวอนผ่านสายลมพรมบอกเธอ ฝันของฉันนั้นมีเธออยู่ครึ่งหนึ่ง ซ่อนน้ำผึ้งความรักมาเสนอ ได้แต่พร่ำลำนำคำละเมอ หวังเพียงเจอเพียงในฝัน ... เท่านั้นพอ เพราะหนทางห่างไกลในรู้สึก เกินค้นลึกความรักจักพร่ำขอ เพียงเป็นคนหนึ่งคนเฝ้าทนรอ ให้สายตาเธอหนอ ... ผ่านมองมา ฝันจะเต็มเติมขั้วหัวใจไหว หากจะได้ \"ดั่งใจ ปรารถนา\" เพียงเธอหันพลันพบสบสายตา สิ่งล้ำค่าเท่านี้ ... ที่ใจคอย
3 พฤษภาคม 2549 21:07 น. - comment id 574680
บ่อยครั้งในความทุกข์เศร้า หัวใจเราอึงอลไปด้วยคำถาม ใครล่ะ.. คือคนผิด แทนที่จะถามว่า อะไรล่ะ.. คือสิ่งที่ถูกต้อง บ่อยครั้งในความทุกข์เศร้า ความเห็นแก่ตัวมักทำให้เราเป็นเช่นนี้ ใครล่ะ.. ที่ลืมก่อน แทนที่จะถามว่า ก่อนการหลงเลือน.. ความรักเป็นเช่นไร มีความหวานบ้างไหมในหยาดน้ำตา มีร่องรอยเสน่หาบ้างไหมในความไกลห่างร้างเลือน ไยเราไม่ทิ้งช่อดอกไม้แห่งความเป็นเพื่อนไว้ในหัวใจ ในเมื่อชีวิตเรานั้นแสนสั้น และเราก็มีเวลาแค่เพียงวันนี้เท่านั้น มิใช่เมื่อวานหรือวันพรุ่ง จึงเมื่อเธอเดินผ่านชีวิตฉันไป แม้ว่าจะห่างไกลเพียงไหน ความห่วงใยอาทรของฉันก็ยังคงมั่นอยู่เสมอ แม้ว่าเธอจะเปลี่ยนไป แต่หัวใจของฉันก็ยังไม่ผันแปร บางที... ความอ่อนแอและหยาดน้ำตา ก็ทำให้ฉันโทษว่าเธอคือคนผิด แทนที่จะยอมรับว่า ฉันเองก็มีส่วนผิด แน่นอน... สิ่งที่คนเราคิดย่อมมีส่วนในการกำหนดวิถีชีวิตของเขา ในฐานะปุถุชน ฉันก็มิอาจปฏิเสธได้เลยว่า.. ฉันเสียใจและร้าวราน แต่จะทำอย่างไรได้ ถ้าเธอจะทิ้งฉันไป นั่นก็คือเหตุผลหนึ่งซึ่งยืนยันว่า มีสิ่งผิดพลาดในตัวฉัน และเธอก็มีเหตุผลของตัวเองในการเลือกและปฏิเสธ และฉันก็มิอาจรักตัวเองโดยไม่คำนึงถึงความผิดของตัวเอง ถึงแม้ว่าเราจะห่างไกลกันเพียงไหน ระหว่างหัวใจกับหัวใจ มีสายใยผูกพันระหว่างฉันกับเธอ ที่ถักทอด้วยความเข้าใจ ซึ่งวันเวลามิอาจทำให้มันลบเลือนไปได้ เพราะความรักนั้นมิใช่เหตุแห่งความปวดร้าว หากคือความรู้สึกเป็นเจ้าข้าวเจ้าของนั่น.. ต่างหาก.. ความรักของฉันจะเป็นดั่งต้นไม้ที่ฝังรากลึกอยู่ในดิน หากจะแผ่กิ่งก้านสาขาขยายขึ้นไปในท้องฟ้า ซึ่ง ณ ที่นั้น ความรักมีอิสระเสรียิ่งกว่าอากาศ และบางปีกอันบางเบาของมัน ...โบยบิน... .......................... พิบูลศักดิ์ ละครพล
3 พฤษภาคม 2549 23:00 น. - comment id 574708
ไม่ได้เจอะเจอกันนาน อารมณ์กลอนยังเหมือนเดิม คงแค่เข้ามาทัก ไม่ได้เขียนกลอนซะนานสนิมขึ้นปากกาไปแล้ว
4 พฤษภาคม 2549 02:11 น. - comment id 574738
ไม่ได้มาอ่านตั้งนาน เขียนได้ยาวดี แปลกๆ ชื่อ หัวข้อเพราะแปลกๆ ดั่งใจ ปรารถนา หญิงตาฟ้าใช่ไหมหนอ วาดอยู่ในใจรอ ของนามหล่อแทนคุณแทนไท
4 พฤษภาคม 2549 09:35 น. - comment id 574780
ผมเคยบอกคุณด้วยประโยคแสนเชย และมิน่าจะกล่าวกับใครเลยในยุคสมัยแห่งความสมัยใหม่เช่นนี้ ผมรักคุณมิใช่เพราะคุณรักผม แต่ผมรักคุณก็เพราะคุณที่ผมเกิดมาเพื่อรัก เท่านั้นเอง วันนี้ยามที่ผมได้รักคุณ ผมจึงลืมหิว ลืมง่วง ลืมเหงา และลืมทุกความเป็นไปที่จะทำลายสัมพันธภาพระหว่างเรา แหละจะมีสิ่งเดียวที่ดวงใจผมจะมิมีวันลืม ...คือคุณ... อิอิ ได้ฟังแบบนี้ใครจะไม่ยิ้มล่ะคะ แถมยิ้มหวานเสียด้วยสิคะ อิอิ
4 พฤษภาคม 2549 10:18 น. - comment id 574801
เพราะดีครับ ฉันทลักษณ์ สัมผัส ความหมาย น่าอ่าน ขอเก็บไว้
4 พฤษภาคม 2549 11:45 น. - comment id 574843
หายไปไหนมาคะรออ่านบทกลอนคุณ ตลอดเวลาดังใจปรารถนาทุกคืนวัน อย่าเศร้าอย่าเหงามีเพื่อนอยู่เคียงข้างเสมอ แวะมาเป็นกำลังใจให้ไม่เสื่อมคลาย
4 พฤษภาคม 2549 12:55 น. - comment id 574868
มาด้วยความรักคิดถึงค่ะแทน
4 พฤษภาคม 2549 18:57 น. - comment id 574911
เธอคนนั้น คงจะซึ้งใจในการรับสาร มากกว่าใครทั้งมวลว่า แทน เขียนจาก ส่วนลึกของหัวใจเลยกระมัง
4 พฤษภาคม 2549 21:55 น. - comment id 574968
คงสมดั่งใจปราถนาก็คราวนี้แหละครับ
4 พฤษภาคม 2549 22:01 น. - comment id 574974
คิดถึงพี่แทนคร่า
5 พฤษภาคม 2549 11:56 น. - comment id 575061
ทุกวลีที่เรียงร้อย ทุกคำถ้อยที่กล่าวถึง ทุกเวลาพาคำนึง ทุกคำซึ้ง..ประทับทรวง....ฯ น้องแทน เขียนได้ประทับใจมาก ไม่เคยผิดหวัง เมื่อเข้ามาอ่านงานของน้อง ยังคิดถึงเสมอนะคะ
5 พฤษภาคม 2549 13:30 น. - comment id 575069
6 พฤษภาคม 2549 15:16 น. - comment id 575225
6 พฤษภาคม 2549 15:45 น. - comment id 575239
23 พฤษภาคม 2549 18:08 น. - comment id 579148
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
