นั่งมองโทรศัพท์ทั้งวัน หวังว่าเธออาจจะโทรหาฉันบ้าง พอโทรไปหาเธอก็สายไม่ว่าง ก็ไม่รู้ว่าเธอกำลังคุยกับใคร โทรไปก็ได้แต่ฝากข้อความ ฉันก็เลยได้แต่ฝากข้อความไว้ ว่าคิดถึงเธอนะ...ว่าห่วงใย โทรกลับหากันหน่อยได้ไหม...ฉันยังรอ นั่งรอเธอทั้งวัน รอจนใจหวั่น...มันท้อ รอที่จะคุยกับเธอได้แต่รอ มองโทรศัพท์ก็น้ำตาคลอ มองรูปเธอก็น้ำตาตกใน อยากให้เธอโทรหาฉันบ้าง อย่าทิ้งขว้างกันให้หวั่นไหว คนที่ได้แต่รอ...มันเจ็บรู้บ้างไหม หรือว่าเธอไม่มีหัวใจ...ถึงไม่รับรู้อะไรบ้างเลย font>
7 เมษายน 2549 08:26 น. - comment id 570351
เข้าใจนะคะอารมณ์นี้ เพียงไม่ค่อยรอค่ะ แต่โทรไปหาเลย อิอิ
8 เมษายน 2549 16:31 น. - comment id 570604
การรอคอยเป็นการรอคอยที่ทรมาน นะ แต่ผลของมันอาจมีค่ามากมายก็ได้ ชอบนะ
9 เมษายน 2549 18:56 น. - comment id 570722
...ชีวิตจึงจำเป็นต้องรอคอยใครสักคนให้ได้ หากรู้ว่าเป็นใครสักคน ...ที่มีค่าแก่การรอคอย...
10 เมษายน 2549 07:46 น. - comment id 570753
การที่เราต้องรอใครบางคนที่เรามีความรู้สึกดีมันทำให้ทรมานจิตใจเหลือเกิน